تب روماتیسمی یکی ازبیماری های قلبی است که معمولا” فقط افراد کم سن و سال مبتلا می شوند.
البته سخت نگران کننده است که بر اثر بیماری ممکن است آسیب های جدی و همیشگی بر قلب وارد آید؛ از این رو شخص مبتلا باید بسیار مراقب وضع خود باشد و در زندگی فعالیت مناسبی هم در پیش گیرد.
گویا علت تب روماتیسمی عفونتی باشد که برخی از باکتری ها تولید می کنند. شاید هم شخص مبتلا به آن در برابر باکتری های خاصی حساسیت داشته باشد. البته این نیز ممکن است که ابتلا به تب روماتیسمی یک پدیده ی وراثتی باشد.
سن انسان در ابتلا به این بیماری نقش مهمی دارد. بیشتر بین 6 تا 19 سالگی است که این گرفتاری برای آدمی روی می دهد. اما افراد کوچکتر یا بزرگتر گویا که هرگز بدان مبتلا نشوند.
تب روماتیسمی تقریبا” در تمام موارد از پی نوعی عفونت پدید می آید که باکتری های موسوم به سترِپتوکوک عاملش هستند. بنابراین، به دنبال گلو درد شدید سترپتوکوکی، لوزه خست، عفونت بینی، یا مخملک امکان دارد که انسان تب روماتیسمی بگیرد. به همین دلیل است که می گویند به درمان این گونه بیماری ها بسیار اهمیت بدهید، و حتما” تا آخرین مرحله ی درمان زیر نظر و مراقبت پزشک باشید و در ضمن از خود نیز مواظبت نمایید.
در بیشتر موارد، علایم تب روماتیسمی چنان خفیف است که انسان از آن چشم پوشی می کند؛ ولی پزشک قادر است که بیماری را دریابد و با پیشدستی در درمان، از وخامت آن بکاهد.
گاهی بچه ها نوعی احساس درد دارند که ما آن را درد رشد می گوییم؛ اما باید مراقب بود که برخی از این ناراحتی ها یورش خفیف تب روماتیسمی می باشد. پس باید فوری به پزشک مراجعه کرد.
به همراه تب روماتیسمی معمولا” دردهایی در مفصل ها، بویژه در زانو و آرنج، پیدا می شود. در موارد بحرانی، انسان به درجات خیلی بالا تب می کند. دیگر از نشانه های این بیماری آماس مفصلهاست. همین طور مفصل ها به سرخی گراییده، حساس و بسیار دردآلود می شوند.
گاهی زیر پوست، گره هایی نمایان می شود که نشان اوج و وخامت بیماری است.
برای درمان تب روماتیسمی، انسان به یک مراقبت پزشکی دایمی نیاز دارد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5
