وقتی شخصی دارای قدرت و اختیارات باشد (مثل پلیس و معلم یا مصادر دولتی)، می تواند اشخاص معینی را به اطاعت خود وادار نماید. ولی همین شخص قادر نیست آنها را وا دارد که آنچه را او میل دارد آنها هم حس نمایند.
مطلب عجیب در خواب مصنوعی این است که شخصی را که به این خواب فرو رفته است، می توان وادار نمود که بر اثر احساس سرما بلرزد، یا در اثر حس گرمی عرق کند، یا صورتش بر اثر ترس سفید شود و یا اینکه بر اثر دست پاچگی به رنگ قرمز درآید.
او را می شود حتی وادار کرد که از غذاهای مورد علاقه اش متنفر گردد، یا اینکه بعکس آنچه قبلا” متنفر بوده است مورد علاقه اش قرار گیرد. بهرحال، بندرت می توان کسی را که خودش مایل نباشد به خواب مصنوعی فرو برد و یا اینکه او را وادار به اعمال غیر قانونی یا خلاف اخلاق کرد، مشروط به آنکه در حال عادی وی چنین کارهایی را خود نکند.
این نیروی عجیب که با آن در رفتار و احساس مردم می توان نفوذ کرد کشف تازه ای نیست و در حقیقت تاریخ آن به قدمت سحر و جادو و پزشکی می رسد. نیروی خواب مصنوعی از زمانهای خیلی قدیم در نزد بعضی از مردم شناخته بوده و حتی در میان مردم بدوی هم معمول بوده است. زمانی این کار را در آغاز تمدن به عنوان پزشکی و طبابت انجام می دادند.
امروزه خواب مصنوعی را هم مانند هر موضوع دیگر از نظر علمی مورد مطالعه قرار داده اند و تاریخچه ی علمی آن به اواخر قرن هیجدهم برمی گردد.
پزشکی در شهر وین به اسم «فرانس مسمر» شروع معالجه با خواب مصنوعی را در بیمارانی که روحا” مریض بودند آغاز کرد. این روش او به نام خودش «مسمریسم» نامیده شده است. ولی مسمر کاملا” نمی فهمید که ماهیت خواب مصنوعی یا هیپنوتیزم چیست؟
او این خواب را نوعی نیرو می دانست و آن را «مغناطیس حیوانی» می نامید. وی همچنین عقیده داشت که نیروی مزبور از شخص هیپنوتیزم کننده به جسم شخص تحت نفوذ او جریان می یابد. به علت این فرضیه عجیب، خیلی از پزشکان مسمر و طریق درمان او را نوعی حقه بازی پنداشتند.
سپس در حدود صد سال بعد، یک پزشک انگلیسی به اسم «جیمز برید» این موضوع را بیشتر از نظر علمی مورد مطالعه قرار داد. او کلمات هیپنوتیسم و هیپنوتیس را وضع کرد و از آن زمان موضوع مورد مطالعه دانشمندان قرار گرفت.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
