با وجود بیمارستان های جدید و جراحانی که قادرند تقریبا” هر نوع جراحی را روی بدن انسان انجام دهند، ممکن است تصور کنیم، که جراحی محصول عصر جدید می باشد. در حقیقت، جراحی از عهد باستان وجود داشته است.
مردم قدیم در سراسر دنیا سنگ چخماق را بعنوان وسیله ی جراحی بکار می بردند. یکی از مشکلترین و خطرناکترین جراحی ها، باز کردن جمجمه است، که در عهد باستان با سنگ چخماق انجام می گرفت! و این عمل به دوران ماقبل تاریخ برمی گردد.
سنگ چخماق را برای باز کردن دمل و خارج کردن خون هم بکار می بردند. آلات دیگر برای این منظور دندان ماهی و حتی خارهای تیز می بود.
همینکه اطلاعات اولیه، در باره به کار بردن ابزار تکمیل شد، اره های مورد استعمال در قطع اعضای بدن از سنگ چخماق و استخوان حیوان درست گردید. اینها که گفته شد واقعیت دارد، زیرا بسیاری از مومیایی ها کشف شده اند که علائم چنین جراحی ها در بدن آنها نمایان است. وقتی مردم یاد گرفتند که ابزار را چگونه از برنز و آهن درست کنند، قیچی، سوزن آهنی، و ابزاری بس غامض تر به کار افتاد. با این ابزارها بشر بهتر جراحی های سخت تری را انجام داد. مدارکی هست که ثابت می نماید خیلی از جراحی های امروزی، حتی مشکل ترین آنها، از عهد قدیم انجام می گرفته است.
در بین آثار کشف شده از شهر پمپی بسیاری از ابزارهای غامض و پیچیده ی جراحی یافت شده است. مدت هزاران سال عمل جراحی را بدون بی حس کردن مریض که درد را تحمل نکند انجام می داده اند. در آن موقع طرز جلوگیری از عفونت را کسی نمی دانست و عمل جراحی را قبل از آن که هیچ چیز در مورد جراحی بدانند انجام می دادند. با وجود این ظاهرا” آنان در این کار موفق بوده اند والا این کار را ادامه نمی دادند.
دو چیز که جراحی جدید را ممکن ساخت یکی کشف داروی بیهوشی بود و دیگری دانستن علت عفونت.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6