در برخی از موارد، مثلا” در شرایطی که خلسه ی هیپنوتیزمی سوژه خیلی سبک است و یا به علت برخی از دینامیسم های درونی سوژه که برای هیپنوتیزور روشن نیستند، سوژه ممکن است مات و بی حرکت باقی بماند، و از انجام حرکت خودداری کند. اگر سوژه به تلقینی که به او شده جواب نداد _ در حالی که او واقعا” در آن لحظات در خلسه ی هیپنوتیزمی بوده است _ بر اساس شواهد و قرائن این طور به نظر می آید که مضمون تلقین در ذهن سوژه ثبت و در مراحل مقدماتی اجرا شده، ولی به عللی متوقف شده است.
مهار عمل تلقین شده محتمل است که به بهای پیدایش اضطراب و تضاد درونی و ذهنی بینجامد. به این علت است که هیپنوتیزورهای ماهر و محتاط زمانی که یک یا چند تلقین هیپنوتیزمی آنان در شرایط خلسه اجرا نشده باقی می مانند، یا آنها را با تلقینات بعدی از بین می برند و یا پس از پایان جلسه ی هیپنوتیزم و در شرایط بیداری عادی به سوژه توصیه می کنند تا آنها را حتی در شرایط بیداری انجام دهد.
یک تلقین انجام نشده ممکن است فرد را با انبوهی از اضطراب و آشوب درونی باقی بگذارد. برای مثال در یک جلسه ی آموزش هیپنوتیزم، سوژه این تلقین را انجام نداد که فنجانی را که روی نعلبکی به صورت عادی قرار داشت بلند کند و این فنجان را به صورت معکوس بر روی نعلبکی قرار دهد. در آن جلسه سوژه از این اطلاع رسانی یا دلیل پردازی هیپنوتیزم کننده خیلی هم خوشحال شد، زمانی که به او گفته شد که وی به صورت موفقیت آمیزی در برابر تلقینات انجام شده مقاومت کرده است. جلسه به سادگی تمام شد، ولی فردای آن روز سوژه به هیپنوتیزور خبر داد که شب قبل اصلا” نتوانسته بود بخوابد.
منبع: کتاب روش های درمانی هیپنوتیزم – ترجمه دکتر جمالیان
