زمانی که کورش سپاه خود را به سوی بابل حرکت داد، روحانیون بابلی وی را فرستاده ای از جانب مردوک تلقی نمودند و پیروزی او را ناشی از حمایت مردوک دانستند و انبیای نبی اسرائیل او را منجی و مبشر یهوه خواندند.
شاید عدم رضایت از سیاست و چگونگی رفتار «نبونید» و اختلافات و مناقشاتی که در بابل وجود داشت دلایل زمینه ساز پیروزی کورش بوده باشد.
در اعلامیه کورش آمده که قشون وی وارد شهر بابل شدند و ساکنین شهر را از فشار و ستم نبونید آزاد کردند. آیا نمی توان ساکنان شهر را صنعتگران و کشاورزانی دانست که اوضاع اقتصادیشان رو به وخامت رفته بود و بردگی را پیشه خود کرده بودند؟
بی شک زیر پا گذاشتن سنن و آداب ملی و احترامات لازمه به خدایان بابل از سوی نبونید، اتهام اصلی وی بود که از جانب کورش عنوان شده است.
معبد اصلی بابل «اساهیل» نام داشت که توسط جنگجویان گوتی محافظت می شد تا مورد غارت و چپاول قرار نگیرد.
کورش اعلام کرد که به «اساهیل» و «ازید» احترام می گذارد. به استناد منابع تورات، کورش فرمان داد تا پول و دام و شراب و روغن و آرد و گندم برای هزینه ساختمان معبد و تهیه خانه جهت یهودیان که از اسارت برگشته بودند، تخصیص یابد.
بی گمان اتخاذ این گونه سیاست در مورد ملت های شکست خورده و احترام به عقاید آنان از جانب شهریار ایران سبب شد تا او بتواند به سهولت کشورهای واقع در غرب میان رودان را به تصرف خویش در آورد.
ضعف بابل از یکسو به واسطه بی کفایتی نبونید (شاه بابل) و فشارهای مالیاتی او از سوی دیگر جاه طلبی های دینی و قبول توصیه های غیر عاقلانه مشاورانش در جمع آوری تندیس های پرستشی در پایتخت بود.
منبع: کتاب منشور كوروش، اميرحسين حكمت‌نيا، اديان بزرگ، حسين توفيقي
