میلیونها نفر از مردم _ احتمالا” نصف جمعیت امریکا _ به آنچه که در محل بورس می گذرد سخت علاقمند هستند. بعضی ها مستقیما” درگیر هستند چون آنان از طریق سهام صاحب قسمتی از کمپانی ها می باشند. بعضی دیگر سپرده های دولتی و غیره را در اختیار دارند و جماعتی دیگر صاحبان اوراق بیمه و حسابهای پس انداز می باشند، چون بانکها و کمپانی های بیمه بسیاری از موجودی خود را در اوراق بهادار سرمایه گذاری می کنند.
«بورس» مرکزی است برای خرید و فروش اوراق تضمینی مثل سهام، اوراق بهادار و غیره. چنین مراکزی قرنها پیش از این هم وجود داشته است.
آغاز پیدایش آنها با ملاقات های منظم، معمولا” در قهوه خانه ها یا رستوران ها، با حضور چند نفر بعنوان واسطه بین خریدار و فروشنده شروع گردید. آنان معمولا” این کار را برای گرفتن کمیسیون انجام می دادند، بعنوان مثال، در لندن دلالان بورس عادت داشتند که در قهوه خانه موسوم به جوناتان در کوچه معروف به صرافی ملاقات کنند. در سال 1773 مرکز خود را به اطاقی در کوچه موسوم به کوی شیرین منتقل نمودند و محل جدید را به اسم بورس نامیدند.
در امریکا، برای پرداخت هزینه جنگهای انقلابی و سرمایه گذاری در سایر فعالیت ها، سهام و اوراق بهادار را به عموم مردم فروختند. ولی مردم مایل نبودند که در اوراق تضمینی سرمایه گذاری نمایند مگر آنکه به آسانی بتوانند آنها را دو مرتبه بفروشند.
بنابراین برای داد و ستد، اوراق تضمینی مورد احتیاج بود. دلالان آن زمان تصمیم گرفتند که در زیر شاخه های یک درخت کهن در وال استریت جمع شوند. همین مردان 24 نفر عضو اولیه بورس نیویورک را تشکیل دادند. محل کارشان قطعه زمین کوچکی بود که شاخه های درخت بر آن سایه می افکند: این اولین محل بورس در امریکا بود.
در سایر نقاط دنیا، بورسها حتی زودتر از این بوجود آمدند. منشاء بورس پاریس، که به معنی بازار است، به زمان صرافان سال 1138 برمی گردد، در آمستردام اولین بورس در سال 1611 بوجود آمد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
