به گفته‌ی بومیان آمریکایی و کانادایی ، جاندار وحشی انسان نمایی به نام پاگنده وجود دارد که متعلق به هیچ یک از گونه‌های شناخته شده نیست.
این موجود قامتی در حدود 5/2 متر و سینه و شانه‌هایی فراخ دارد. ولی به صورت بالقوه فاقد گردن است.
بومیان آمریکایی این موجود را ساسکواچ می‌نامیده‌اند و بعدها مهاجران به آن نام « پاگنده » دادند.
در قرن نوزدهم کاشفی به نام دیوید توماس در نزدیکی جاسپر در آلبرتا شواهدی را به صورت رد پاهایی از جانوری عجیب به طول 35 سانتی متر یافت.
در طی سالها این مشاهدات ادامه یافت، ولی در سال 1903 زمانی که رئیس جمهور وقت آمریکا تئودور روزولت داستان دو صیاد دام گذار را که در آیداهو توسط موجودی اسرار آمیز مورد حمله قرار گرفته بودند، نقل کرد، این مشاهدات به اوج اعتبار رسیدند.
آلبرت اوستمان ، اهل لانگلی در بریتیش کلمبیا که به شغل برش الوار اشتغال داشت، در سال 1924 ادعا کرد که مورد حمله یک پاگنده غول پیکر قرار گرفته است به گفته او قامت این موجود به حدود 5/2 متر می‌رسید.
او اوستمان را که هنوز در کیسه ی خواب قرار داشت، از زمین برداشته و مثل یک گونی سیب زمینی به مدت 3 ساعت حمل کرده بود.
اوستمان تقریبا به مدت یک هفته در آشیانه‌ی او که موجودات مذکر و مونث دیگری نیز از همان نوع در آن زندگی می کرده‌اند، نگه داشته می‌شود، ولی بالاخره می گریزد.
توضیحات او در باره‌ی این موجودات دقیقا با شرح پاگنده مطابقت دارد.
مورد دیگری از پاگنده
در بیستم آگوست سال 1967 یک مزرعه دار باز نشسته به نام راجر پاترسون همراه با دوست بومی آمریکایی خود مشغول راهپیمایی در جنگل‌های حوالی بلاف کریک در کارولینای شمالی بود که به منطقه‌ای تهی شده از درخت رسیدند و خود را رودر رو با یک پاگنده یافتند.
پاترسون به هنگام عبور این موجود از میدان دید او 9 متر فیلم زنده از آن تهیه کرد.
آنان رد پاهای بازمانده را قالب گرفتند.
این فیلم در سراسر جهان به نمایش در آمد و اغلب متخصصان صحت آن را قبول کردند.
دکتر ناپیر به عنوان مرجع پیشرو در این زمینه چنین نوشت:
« پاگنده‌ی آمریکایی شمالی یا همان ساسکواچ خیلی جای حرف دارد . افراد بسیار زیادی ادعا می کنند که آن را دید‌ه‌اند یا دست کم شاهد جای پاهای آن بوده‌اند و این تعداد آنقدر زیاد است که نمی‌توان واقعیت آن را نادیده گرفت. »
