شما ممکن است یک روز در یک روزنامه در مورد یک یوفو که یکی دو شب پیش در آسمان شهرتان دیده شده است ، چیزی بخوانید .
سپس خاطره ای بسیار مبهم را به یاد می آورید که آن شب ، یک ستاره ی درخشان یا یک هواپیما را دیده بودید .
در آن زمان ، شما توجه زیادی به این نور نکرده بودید ، اما با خواندن مقاله ، ناگهان به خود نهیب می زنید که آن نور ، حتما همان یوفو بوده است ؛ هر چه باشد ، در آن زمان ، برای لحظه ای ، توجه شما را به خود جلب کرده بود .
البته ممکن است این نحوه ی تفکر برای همه رخ ندهد ، اما قطعا عده ی زیادی چنین فکر خواهند کرد .
آنان به دنبال اطلاعات بیشتر در روزنامه ها می گردند .
شاید هم دست به قلم شوند و از آنچه تصور می کنند دیده اند ، گزارشی بنویسند و آن را برای رسانه ها یا گروه های تحقیقاتی یوفولوژیست ارسال کنند .
حال شاید بهتر متوجه شوید که گروه تحقیقاتی SOBEPS چگونه توانست بیش از 2600 گزارش از این حادثه را دریافت کند .
143 گزارشی هم که در اولین حادثه به دست این گروه رسید ، در طول یک هفته نوشته شده بودند .
البته در طول این یک هفته هم رسانه ها با تمام قدرت در حال پرداختن به این حادثه بودند .
بعدها و با انجام تحقیقات بیشتر ، مشخص شد که 2600 گزارش از مشاهده ی جنگنده ها ، پس از گذشت زمان زیادی نوشته شده اند و تنها امروزه چنین وانمود می شود که تمام آنها در آن نیمه شب ، شاهد تعقیب و گریز جنگنده بوده اند و 143 گزارش اولیه هم همگی در آن شب نخست و به صورت مجزا از هم نوشته شده بودند .
واقعیت این است که تمام این گزارش ها پس از انتشار اخبار در رسانه ها نوشته و برای این گروه تحقیقاتی فرستاده شدند .
با این وصف به سادگی روشن می شود که این موضوع ، مسئله و پدیده ای روانی است و به همین دلیل هم هست که هیچ مدرکی از این حادثه به جز یک عکس جعلی ، در دست نیست .
واقعیت این است که اگر آن طور که ادعا می شود ، 13500 نفر چیزی را در آسمان مشاهده کرده بودند ، امروزه مطمئنا بیشتر از یک عکس از آن در دست داشتیم .
