آیا تاکنون هرگز حلزونی را دیده اید؟ آیا توجه کرده اید که چگونه این حیوان از زیر صدف خود با چشمان زل زده بیرون را نگاه می کند، و در همان حال شاخک هایش را نیز به این سو و آن سو حرکت می دهد؟
شاید شما از خوردن حلزون بدتان بیاید ولی بدانید که در برخی از جاها، به ویژه فرانسه، مردم آن را یکی از لذیذترین خوراکهایشان به شمار می آوردند.
حلزون از خانواده ی نرمتنان است. نرمتنان حیواناتی هستند که ستون فقرات ندارند. بعضی از حلزونها در باغ و بعضی دیگر در آبگیرها و بعضی هم حتی در ژرفای اقیانوسها زندگی می کنند.
حلزونها بر دو نوع اصلی تقسیم می شوند:
1 _ حلزونهای صدف دار
2 _ حلزونهای بی صدف که فقط پوسته ی نازکی اندامشان را پوشانده است
قد حلزون زمینی در درون صدفش 5/2 سانتیمتر است. ولی حلزون بی صدف تقریبا” سه برابر از آن بزرگتر بوده، به 7 سانتیمتر می رسد.
حلزونها فقط یک پای پهن و بزرگ دارند که در قسمت زیر اندامشان قرار گرفته است. از این رو آنها را شکم پایان می خوانند.
حلزون دارای یک یا دو شاخک نیز می باشد. در پایین شاخکهایش هم دو چشم قرار دارد.
دهان این حیوان معمولا” به یک خرطوم منتهی می شود. در نوک خرطوم دندانهای بسیار ریزی قرار دارد که حیوان بوسیله ی آنها گیاهان ریز را می جود و سپس می بلعد.
برخی از حلزونها گیاهخوارند، ولی برخی دیگر گوشتخوار.
حلزون صدف خوار یکی از حلزونهای گوشتخوار است و در دریا زیست می کند. پوسته اش زردرنگ بوده، جانوری است که پوست صدف ماهی را سوراخ می کند و گوشتش را از زیر به دندان کشیده شکم خود را با آن سیر می کند.
حلزون های صدف دار و بی صدف هر دو از راه شش و یا آبشش تنفس می کنند. معمولا” پوسته شان شکل زیبایی دارد و بتدریج که حیوان رشد می کند پوسته به صورت حلقه حلقه درمی آید.
بیشتر حلزونها تخم می ریزند ولی چند نوع از آنها بچه را در شکم خود پرورش داده، می زایند.
حلزونها، چه بی صدف یا صدف دار، همه از اندام خود لعاب شفافی تراوش می دهند. این لعاب، هم خود آنها را مرطوب نگاه می دارد، و هم راه رفتنشان را آسان می کند. البته در زمستان، لعاب می خشکد و دهانه ی صدف حلزون را می بندد. آنگاه حیوان در خواب عمیق زمستانی فرو می رود.
حلزون به هنگام خواب زمستانیش در سوراخ و یا در شکاف سنگی می آرمد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
