هنگامی که از بدن کسی مقدار زیادی خون می رود، زندگیش را فقط از راه انتقال خون می توان نجات بخشید؛ یعنی خون کسی دیگر را به دستگاه گردش خون، وی متصل کرد تا جای خون های رفته دوباره پر شود.
نخستین یادداشتی که از وقوع «انتقال خون» در تاریخ ثبت شده مربوط به سال 1677 است. در آن زمان خون یک بره را به بدن پسربچه ای که در حال مرگ بود، تزریق کردند و خوشبختانه حالش روبه بهبود نهاد.
اما امروزه ما معتقدیم که خون حیوانات پست تر، با خون انسان فرق دارد، و چنین انتقال خونی، بی خطر نخواهد بود.
در 1940 شیوه ی دیگری برای گروه بندی خون پیدا شد. این بار عامل «ارهاش» مبنای گروه بندی برای خون واقع شد.
این کشف در جریان آزمایش هایی رخ داد که بر روی میمون های رسوس انجام می دادند؛ نامگذاری ارهاش نیز به همین دلیل بوده است ارهاش، تلفظ فرانسوی دو حرف اول نام میمون رسوس است.
بر اساس این کشف گفتند: نه اینکه در نتیجه ی برخی ترکیبات خاص در خون، گویچه های قرمز آن متلاشی می شوند، کاوش اثبات کرده است که علت چنین رویدادی، همان اختلاف در عامل ارهاش است که در دو خون مختلف وجود دارد.
خون انسان از این نظر به دو گروه تقسیم می شود:
- ارهاش مثبت
- ارهاش منفی
اگر خون شخصی که دارای ارهاش مثبت است به شخصی دیگر که ارهاش منفی دارد، تزریق شود وی به نوعی بیماری خطرناک مبتلا می شود؛ یعنی در صورت تزریق مجدد ارهاش مثبت، واکنش کشنده ای در بدنش بروز خواهد کرد.
گاهی ممکن است از یک پدر و مادر _ که یکی ارهاش مثبت و دیگری ارهاش منفی دارد _ فرزندی بدنیا بیاید که طی شرایطی درای نوعی بیماری خونی باشد؛ ولی این از موارد کمیاب است که از هر 40 یا 50 مورد، یکی بدین گونه بوده است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5
