از غده صنوبری چه کاری برمی آید؟
دانستید که در بدن تعدادی اندام های تراوشی به نام غدد وجود دارند.
واژه ی «غده» معمولا” به همان غده ی تراونده گفته می شود. بعلاوه گاهی آنها را «غدد تراوش درونی» یا «غدد بی مجرا» نیز می نامند؛ چون آنها تراوش های خود را هرگز از راه لوله یا مجرایی خاص در بدن جاری نمی سازند، بلکه آن تراوش ها را یکسره به جریان خون سرازیر می کنند.
نام این تراویده ها که از غدد برمی آیند هورمون است. هورمون ها پیکهای شیمیایی هستند که همراه با جریان خون به تمام قسمتهای بدن سر می زنند.
در بدن غده های بسیاری وجود دارند که هورمون تولید می کنند.
غده های اصلی عبارتند از:
1 . تیروئید
2 . پارا تیروئید
3 . تیموس
4 . صَنوبَری
5 . هیپوفیز
6 . آدرنال (غده ی روی کلیه ای)
7 . غدد جنسی
8 . قسمت هایی از لوزالمعده
پس می بینید که غده صنوبری نیز یکی از اندام های تراونده در بدن است و بخشی از دستگاه غدد را تشکیل می دهد. با این وصف هنوز بر ما معلوم نیست که این غده چه نوع هورمونی را می سازد. بدین لحاظ است که باید آن را اندامی نسبتا” اسرارآمیز به شمار آورد.
غده ی صنوبری تقریبا” به اندازه ی یک قرص آسپیرین است که در مرکز مغز، به سمت فرق سر، جای دارد. به همین دلیل پزشکان در روزگار باستان می پنداشتند که این غده ابزار تفکر آدمی است.
البته برخی هم معتقدند که غده ی صنوبری باقیمانده ای از «چشم سوم» است که شاید روزگاری بشر هم مانند خزندگان، آن را در فرق سر خود داشته است.
بهرحال، امروز ما می دانیم که این غده منشأ تراوش برخی مواد و یا عامل تحریک دیگر غده ها در بدن است. مثلا” می توان گفت که چون کاملا” در نزدیکی هیپوفیز جای گرفته است، شاید تأثیری هم بر روی آن داشته باشد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5