سنگواره ی گربه هایی که از میلیونها سال پیش به دست آمده برای ما ثابت می کند که این حیوان از روزگار قدیم همواره وجود داشته است.
گربه ی اهلی امروزی از نسل گربه های وحشی ای است که ما به درستی آنها را نمی شناسیم. زیرا به سالهای بسیار طولانی در قدیم مربوط می شوند. با این وصف، شاید بتوان گفت که انواع یا نژادهای گربه های امروزی از نسل دو یا سه گربه ی کوچک وحشی بوده که هزاران سال پیش در اروپا، آسیا و افریقای جنوبی می زیستند.
این مطلب را نیز بخوبی می توان حدس زد که شروع اهلی کردن گربه های وحشی به پنج هزار سال پیش باز می گردد. چه در 4 هزار سال پیش مصریان گربه های رام شده ای در اختیار خود می داشتند.
مصریان گربه را یکی از خدایان خود می دانستند و او را پرستش می کردند. آنان سر الهه ی بَست را هم به شکل سر یک گربه ترسیم می نمودند. برای گربه قربانی هم می کردند.
آنان گربه را نماینده ی خدای بزرگ مصریان یعنی را و الهه اش ایسیس می دانستند. اگر در خانه ای گربه ای می مرد، اهل خانه ابروان خود را می تراشیدند و به سوگواری می نشستند. اگر روزی گربه ی یکی از معبدها می مرد همه ی اهل شهر سوگوار می گشتند.
مومیایی گربه ها نیز بسیار به دست آمده که مصریان آنها را به شیوه ی پادشاهان و بزرگان خود، مومیایی می کردند.
هرکس گربه ای را می کشت سزایش اعدام بود.
در اروپا گویا تا هزار سال پیش گربه ی اهلی وجود نداشت. در روزگار قدیم اروپاییان درباره ی گربه درست برخلاف مصریان می اندیشیدند. چه آن را از ارواح پلید می دانستند و شیطان را هم به شکل یک گربه ی سیاه نقاشی می کردند.
گربه دارای نژادهای گوناگونی است و همانند نژادهای مختلف سگ، گربه هم چندین نژاد گوناگون دارد. ولی از میان آنها دو دسته از همه مشخص می باشند: یکی گربه های دم دراز و دیگری گربه های دم کوتاه.
در میان گربه های دم دراز، گربه ی ایرانی و گربه ی آنگورا از همه معروفترند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
