در دنیای پول و سکه ها، داستانهای جالبی راجع به این که چگونه اسم پولها گذاشته شده، وجود دارد. اینک مختصری از تاریخچه نامگذاری سکه ها را در این جا ذکر می کنیم.
ابتدا با خود کلمه پول شروع می کنیم. در زمان رومیان قدیم، «جونو» الهه ی بر حذر داشتن مردم از خطر بود. و رومی ها بسیار از او به علت آگاه ساختن آنها از خطرهای مهم ممنون بودند.
مونتا از لغت یونانی مونیو به معنی آگاهی می آید و کلمه ی انگلیسی مونی به معنی پول از آن مشتق شده است. اما لغت کوین که در زبان انگلیسی به معنی سکه است از لاتین کونیوس به معنی سه گوش می باشد. زیرا سکه هایی که در قدیم رایج بود همه سه گوش بودند.
کلمه دلار مربوط به زمانی می شود که پول را در ایالت بوهم سکه می زدند، و دلیل آن این بود که ایالت مذکور دارای معدن های نقره بود. سکه در محلی به اسم جوچیمستال در نواحی بوهم ضرب می شد و بنابراین آنرا جوچیمستالر یعنی مربوط به جوچیمستال خواندند. بعدها قسمت اول این اسم حذف و فقط قسمت دوم، یعنی تالر گفته شد و همین کلمه تالر است که بعدها به دلار تبدیل شد.
کلمه دایم انگلیسی که نام یکی از کسورپول است از کلمه لاتین دسیموس می آید که به معنی یک دهم می باشد.
سنت مستقیما” از لغت فرانسوی سان که به معنی صد می باشد و لغت لاتین سنتوم گرفته شده است. مقصود این است که یکصد سنت مساوی یک دلار می شود.
پوند یا لیره انگلیس از کلمه ی لاتین پوندو می آید که به معنی وزن می باشد. نام کامل آن در آغاز لیبراپوندو یا یک پوند وزن، بوده است. از همین جاست که مخفف پوند حرف ib شده است. پزو اسپانیایی و لیر ایتالیایی هم مربوط به اوزان معین می باشند.
فرانک فرانسوی از کلمه ی لاتین فرانکوروم رکس یعنی پادشاه فرانکها که روی اولین سکه های فرانسه ضرب شده، گرفته شده است. در کشور پرو سکه ای رواج دارد به نام شل، این اسم در زبان اسپانیولی به معنی خورشید است. چنانچه می دانید قبایل اینکا یعنی ساکنین قدیم کشور پرو مدتها پیش آفتاب پرست بوده اند.
کلمات کراون، سورین، کرون، کرونا و کورونا، همه اسم سکه هایی است که در کشورهای مختلف بکار برده می شود و نشان می دهد که تاجداری در آن کشورها اول دفعه اجازه ضرب آنها را داده است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
