در برخی نقاط کشور پرو تعدادی قبرهای ماقبل تاریخ کشف گردید و دانشمندان در حین کاوش در داخل این گورها به تعدادی بادام زمینی دست یافتند که هزاران سال از عمر آنها می گذشت! نه تنها این مدرک بلکه ظروف و کوره هایی بدست آمد که بر روی آن شکل بادام زمینی برای تزئین بکار رفته بود. بنابراین معتقدند که جایگاه اولیه ی بادام زمینی امریکای جنوبی بوده است و از آنجا به افریقا و به امریکا برده شده است.
امروزه، بادام زمینی در امریکای لاتین و آسیا نیز بدست می آید. تنها در امریکا، همه ساله بیش از یک هزار میلیون کیلو بادام زمینی بدست می آید و محصول میلیونها جریب بادام زمینی مستقیما” به مصرف تغذیه خوکها می رسد.
بادام زمینی یکی از مفیدترین محصولاتی است که بشر آن را شناخته است. روغن بادام زمینی در تهیه روغن نباتی مارگاین، و در صابون سازی و روغن سالاد مصرف می شود. گلیسیرین هم برای ساختن مهمات کلی از آن تهیه می شود. بادام زمینی را پس از آنکه خرد کردند و روغن آن را گرفتند به مصرف تغذیه خوکها و گاو و گوسفند می رسد. میلیون ها کیلو بادام زمینی را خرد می کنند بصورت گرده بادام زمینی درمی آورند یا آن را به شکل نمک سود یا بو داده، شیرین کرده می فروشند. پوستهای بادام زمینی را برای استحکام بخشیدن به مشمع کف پوش، دینامیت و سمباده بکار می برند.
سایر محصولاتی که از بادام زمینی بدست می آید عبارت از پودر صورت، جانشین اشیاء لاستیکی، رنگها و مرکب چاپ می باشند.
بادام زمینی بهمان خانواده نخود و لوبیا تعلق دارد. گیاه بادام زمینی یک بوته است و شکوفه هایش شباهت زیادی به شکوفه های نخود دارد. پس از آنکه ساقه اش خشک شد، یک قسمت از نیام آن زیاد طویل می شود و نوک آن داخل خاک می گردد. در آنجا این نوک بزرگ می شود و دانه ها را تشکیل می دهد. میوه ی رسیده ی آن را بنابراین نباید از زیر خاک درآورد. بادام زمینی ها را در اواخر بهار می کارند و قبل از فصل یخبندان با ماشین درمی آوردند. یک جریب زمین می تواند بین 40 تا 60 «بوشل» بادام زمینی بدهد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
