چه هنگام نخستین زنگ پدید آمد؟
زنگ آلتی است که در آن دو چیز به هم نواخته می شوند و تولید یک آهنگ موسیقی می کنند.
چون نخستین آلات موسیقی آنهایی بودند که از بهم کوفتن دو یا چند چیز به هم صدایشان برمی خاست، از این رو می توان زنگ را در شمار آلات موسیقی بسیار قدیمی دانست.
البته زمان پیدایش اینگونه آلات بدرستی معلوم نیست، زیرا باید به اعماق شناخته نشده ی تاریخ بازگردیم.
برای مثال، چینی ها بیش از 4000 سال پیش دستگاهی داشتند که از شانزده قطعه سنگ پهن، ساخته شده بود. چون آن را با چوگانی می نواختند، آهنگهای درهمی از آن برخاست.
البته تصور ما از زنگ اینست که آن را آلتی ساخته شده از فلز می پنداریم.
در «تورات» می خوانیم که اسب های آن زمان زنگ هایی داشتند. همچنین می گوید، حضرت «سلیمان» برفراز بارگاه خویش زنگ های طلایی آویخته بود، تا از صدای آنها پرندگان از آن محوطه دور شوند.
یونانیان و رومیان نیز انواع گوناگون زنگها را داشتند.
روحانیان در شهر آتن به خود زنگ می آویختند. در مراسم سوگواری پادشاه اِسپارت، زنان در خیابان ها به راه افتاده، پیوسته زنگوله می نواختند.
زنگهای مفرغی را باستان شناسان در حفاری های نینوا به دست آوردند. تاریخ این خرابه ها حدود 612 سال پیش از میلاد است.
در معابد باستانی کشور پرو زنگوله هایی، شبیه به زنگوله ی گاری زمان ما، به دست آمده که مربوط به 1500 سال پیش است.
زنگ بمرور زمان از شکل ساده و ابتدایی خود درآمد و در دو جهت مختلف راه تکامل را پیمود. از این رو می توانیم زنگها را به دو دسته تقسیم کنیم:
1 _ زنگ های شرقی
2 _ زنگ هایی که در کشورهای اروپایی ساخته می شد
در شرق، زنگها را به شکل «کاسه» و «دیزی» می ساختند. زنگ کاسه ای کم کم به شکل «نعلبکی» درآمد و این نوع زنگ یکی از آلات موسیقی خاص مشرق زمین به شمار آمد.
اما زنگ های «دیزی شکل» کم کم حالت استوانه ای و دراز به خود گرفتند. زنگ های چینیان و ژاپنی ها از این قبیل است.
اما در اروپا، زنگ به شکل «فنجان» درآمد و رفته رفته زبانه ای هم برایش گذاشتند تا از داخل به دیواره ی زنگ بخورد و صدا کند.
زنگهای بزرگتر برنزی یا مسی که برفراز بام کلیساها نصب شده اند پس از حدود چهارصد سال تکامل بدین صورت درآمده اند.
امروزه، در ساخت زنگ های برنزی حدود 80 درصد مس و 20 درصد قلع بکار رفته است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2