صلح و خوشبختی، این دو ایده از دیرباز افکار مردم جهان را به خود مشغول داشته است. هر دو جنگ جهانی که امپریالیست ها طی قرن اخیر تحمیل کردند، ویران کننده بود. پانصد میلیون انسانی که در سراسر جهان از گرسنگی رنج می بردند، می گویند که ای کاش بجای شلیک هر گلوله که جان انسانی را می گیرد یک قرص نان پرتاب می شد!
و بجای این همه وسایل جنگی مدرن زمین ها را آباد می کردند تا ما گرسنه نمانیم! یا 250 میلیون کودکی که هیچگونه امکاناتی برایشان نیست و از کمی غذا و سوء تغذیه رنج می برند، می پرسند که آیا نمی شد بجای ساختن موشک، مدرسه ساخت؟ کارشناسان به این سؤالات پاسخ مثبت می دهند و طبق برآورد آنها هزینه هر بمب افکن 80 میلیون دلار است که معادل مخارج ساختمان شانزده بیمارستان می باشد.
یا هزینه ساختن یک زیردریایی اتمی 1500 میلیون دلار است که معادل هزینه 416 ساختمان مدرسه است. و با مخارج یک ناو هواپیمابر (900 میلیون دلار) می توان 90 هزار خانه ساخت. تأثیر این واقعیات تکان دهنده در زندگی و افکار صدها میلیون انسان صلح دوست در سراسر جهان بود که زمینه پیدایش چنین سازمانی را بوجود آورد.
برای برآورده شدن این آرزوی انسانها که تأمین صلح استوار است اقدامات فراوانی به عمل آمده و قربانی های بسیار داده شده است. با این همه امروز ما هنوز نمی توانیم بگوییم که صلح به شکل طبیعی و عادی زندگی توده های مردم تبدیل گردیده است.
پیدایش جامعه ملل
در سال 1918 بعد از مدت 4 سال جنگ جهانی اول بعد از به جای گذاردن 10 میلیون تلفات آنهم فقط از سربازان و نظامیان پایان یافت. دولت های درگیر، منشور پیمانی را امضاء نمودند که به موجب آن برابری حقوق دولتها و کشورهای دیگر و اصل صلح و امنیت بین المللی را تضمین نمایند.
در فاصله سالهای جنگهای جهانی کشورها بتدریج به مستعمرات دولت های امپریالیستی وقت یعنی انگلیس، آلمان، فرانسه، ژاپن، آمریکا و روسیه تزاری درمی آمدند و آنها از طریق زور و جنگ رقابت ها و مناقشات خود را حل و فصل می نمودند و مستعمرات بیشتری بدست می آوردند.
با ورود آلمان هیتلری به جرگه امپریالیست ها و اختلافاتی که با دیگر شرکای امپریالیستش داشت، دومین جنگ جهانی درسال 1939 آغاز گشت. در این جنگ که 6 سال بطول انجامید بیش از 50 میلیون نفر از انسانهای بی گناه کشته شدند.
در آخرین روزهای پایان جنگ بود که آمریکا اولین بمب اتمی نو ساخته خود را، در هیروشیما و ناکازاکی که از شهرهای پر جمعیت ژاپن بود، به عنوان آزمایش اتمی بر سر مردم بی گناه فرو ریخت. همه مردم شهر کشته یا معلول گشتند و اثرات مخرب آن بمب به حدی بود که تا چند نسل بعد هنوز انسانهای معلول به دنیا می آیند.
منبع: کتاب دانستنی های نوجوانان – جلد 12
