هر کشوری در دنیا به طریقی وزن، حجم و مقدار را اندازه گیری می نماید. این عمل برای ادامه داد و ستد و مبادله کالا مورد لزوم می باشد. ولی سیستم وزن و اندازه گیری در یک کشور همیشه مثل سایر کشورها نیست. اغلب اندازه های مورد استفاده در آمریکا از انگلستان آمده و به نام سیستم اندازه های انگلیسی نامیده شده است. انگلستان و آمریکا تنها دو کشوری هستند که عملا” این سیستم را بکار می برند.
واحدهای اندازه گیری در این سیستم از زمانهای قدیم معمول بوده و به نسل امروزی رسیده است. اغلب آنها راههای عملی و ساده ی اندازه گیری می باشند. بعنوان مثال، هنگامی که مردم روم قدیم می خواستند طول را اندازه بگیرند، طول پای انسان را مأخذ قرار می دادند، پهنای انگشت، یا طول انگشت سبابه تا بند اول، اساس اینچ بوده است.
برای اندازه گیری یک یارد، مردم عادت داشتند که طول بازوی انسانی را در نظر بگیرند. در رم قدیم طول هزار گام (هر گام دو قدم) را برای مسافات دور بکار می بردند که تبدیل به مایل شد. البته، این روش دقیق اندازه گیری نبود. در واقع، زمانی در امپراطوری رم دویست نوع واحد طول مختلف برای پا «فوت» بکار می رفت. در عهدی که امریکا مستعمره بود واحدهای اندازه گیری در هر کلنی با کلنی دیگر فرق داشت.
در عصر جدید این نکته بسیار اهمیت دارد که واحدهای اندازه گیری در هر نقطه ای یکسان باشد. به همین جهت به کنگره آمریکا حق داده شده است که مقیاسی برای وزن تعیین نماید، در واشنگتن سازمان استانداردها، واحدهای اندازه گیری را کنترل می نماید.
بعنوان مثال، در این اوایل یک میله پلاتین وجود دارد که به دقت از آن مراقبت می شود، و مقیاس اندازه گیری طول می باشد. صحت تمام واحدهای اندازه گیری را می توان با مقایسه ی آنها با واحدهای استاندارد که در واشنگتن است تعیین نمود. در بریتانیا هم استانداردهای مشابهی در مرکز رصدخانه گرینویچ در نزدیکی لندن وجود دارد.
اگر یک سیستم اندازه گیری و وزن بین المللی مورد قبول واقع شود، به احتمال قوی سیستم متریک خواهد بود. این سیستم در فرانسه از سال 1789 به کار می رفت، و امروزه توسط اغلب ممالک به کار می رود، سیستم متریک بر اساس متر، که 37/39 اینچ است می باشد. سیستم متریک بر اساس ده است، بنابراین هر واحد طول ده مرتبه از واحد بعدی کوچکتر خود بزرگتر می باشد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
