انسانها از حرف زدن طوطی ها متعجب و شگفت زده هستند. اما هنوز کسی نتوانسته است چگونگی تقلید و صحبت کردن طوطی ها را تشریح کند.
بعضی ها معتقدند که صحبت کردن طوطی ها به خاطر داشتن زبانی بلند و ضخیم است. ممکن است داشتن چنین زبانی کمک به صحبت کردن بنماید، اما مسلما” ضروری و کافی برای این کار نخواهد بود. سایر پرندگانی که کم و بیش حرف می زنند مانند مرغ مینا، کلاغ و کلاغ سیاه، دارای زبان ضخیم و بلند نیستند و از طرف دیگر پرندگان همچون بازها و عقاب ها که زبانی با چنین خصوصیات دارند، نمی توانند حرف بزنند.
آیا صحبت کردن طوطی به خاطر هوش و استعداد بیشتر آنها نسبت به سایر پرندگان نیست؟ این دلیل هم گویا به نظر کافی و قانع کننده نیست. در واقع، بیشتر زیست شناسان معتقدند که طوطی ها و سایر پرندگان قادر به تشخیص معنی کلمات خود نیستند. آنها این کار را، ظاهرا” برای ایجاد یک نوع ارتباط بین رفتارها و عبارات انجام می دهند.
از طرفی دیگر می توان چنین عنوان کرد که طوطی ها نسبت به سایر پرندگان دارای مکانیزم صوتی و شنوایی آهسته تری هستند. و احتمالا” تشابهی بین صدای افراد و طوطی وجود دارد و بنابراین تقلید کردن برای آنها ساده است.
طوطی ها از جنبه های دیگری نیز پرندگان قابل توجهی هستند. آنها می توانند عملا” خود را با هرگونه شرایطی وفق دهند. برای همین است که ملاحان طوطی ها را در سفرهای طولانی با خودشان می برند. و اگر چه طوطی پرنده گرمسیری است، در قفس می تواند خود را با هرگونه شرایط آب و هوایی، حتی با هوای خیلی سرد تطبیق دهد.
طوطی ها پرندگانی شجاع و باوفا نسبت به همنوعان خود هستند. اگر خطری آنها را تهدید کند، همگی با هم در مقابل خطر می ایستند. به هنگام جستجو برای غذا، با استفاده از پاها و منقارهای قوی خود، مانند میمون ها از شاخه ای به شاخه دیگر می پرند. در واقع، آنها به هنگام خوردن، از پاهای خود مانند دست استفاده می کنند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 9
