عدالت به معنای دادگر بودن، انصاف داشتن، دادگری است و عدالت اجتماعی عدالتی است که همه افراد جامعه از آن برخوردار باشند. عدالت در اصطلاح فقهی صفت کسی‌ست که گناه کبیره نکند و بر گناه صغیره اصرار نورزد.
مفهوم عدالت از مفهوم آزادی پیچیده‌تر است و یک وجه از این پیچیدگی آن است که ساختار‌های فکری سازنده حقوق، اخلاق و سیاست را به هم پیوند می‌زند.
فلسفه عدالت در قرن بیستم همین مسائل اساسی را در پرتو علایق و مسائل جدیدتری پیگیری کرده است و با این حال بخشی از این فلسفه همچنان در سطحی کلان به بررسی ماهیت نظریه‌های عدالت علاقه‌مند است و همان مساله عینیت یا ذهنیت عدالت، تعریف آن، مبانی و اصول آن، نحوه‌ی تحقق آن و رابطه‌ی آن با دیگر مفاهیم فلسفی را بررسی می‌کند.
منبع: مکالمه با Bing، 6/2/2023
