هرگز به کسانی که کرند یا سخت می شنوند نخندید. چه آنان یکی از بزرگترین مصیبت های دنیا را تحمل می کنند.
آنان مجبورند که از بسیاری از سرگرمی ها و لذایذ خوب زندگی چشم بپوشند.
کری با سنگینی گوش فرق دارد. کری یعنی از دست دادن همه ی نیروی شنوایی. ممکن است شخصی کر به دنیا آید یا آنکه در لحظه ی زاده شدن قوه ی شنوایی طبیعی داشته، ولی بعدا” بر اثر بیماری یا حادثه ای، دچار کری گردیده باشد. ولی سنگین گوش به کسی می گویند که قسمتی از نیروی شنوایی خود را از دست داده است.
جلوی کری را نمی توان گرفت. چه غالبا” بر اثر برخی نقایص مادر زاد است که انسان کر می شود. ولی کمبود قوه ی شنوایی بیشتر بر اثر چیزهایی پدید می آید که می توان آنها را چاره کرد.
برای مثال، برخی عفونت های شدید باعث ضعف شنوایی می شوند. اینگونه عفونتها در کودکی باعث از بین رفتن مقداری از قوه ی شنوایی اند. لوزتین، چایمان سر، سرخک، تب مخملک، اوریون و مننژیت از جمله بیماری هایی هستند که ضعف شنوایی می آورند.
در برخی از موارد دیده شده که ضعف شنوایی بر اثر یک رشد استخوانی در گوش، رخ می دهد. بر اثر پیدایش این زائده، دیگر صدا نمی تواند براحتی در مجرای شنوایی گردش کند و به داخل گوش برسد.
گاهی صوت نیز به خودی خود ایجاد ضعف شنوایی می کند. اگر کسی دائما” در معرض صداهای ناهنجار و مهیب باشد، یا ارتعاشهای شدید گوشش را آزار دهد، یا حتی اگر در معرض صداهای ماشین آلات صنعتی قرار بگیرد، بتدریج نیروی شنیدن وی ضعیف می گردد. اما اینها در میان علل ضعف شنوایی در مرحله ی سوم واقعند.
چرا صداهای مهیب و گوشخراش بتدریج قوه ی شنوایی انسان را ضعیف می کنند؟
علت آنست که قسمتی از ساختمان گوش تحت تأثیر امواج خشن صوتی واقع شده، حساسیت خود را اندکی از دست می دهد و دیگر نمی تواند همه ی صداها را بخوبی درک کند.
پس از پنجاه سالگی نیز تغییراتی در عصب شنوایی پدید می آید که آنها نیز باعث از دست رفتن بخشی از نیروی شنیدن است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
