جت هایی که توسط توربین های گازی حرکت می کنند در سرعت های بالا و ارتفاع زیاد دچار اشکال می شوند. دانشمندان برای اینکه این مشکل را حل کرده و بتوانند سرعت بیشتری برای حرکت اولیه ایجاد کنند، موفق شده اند در اوایل قرن بیستم موتور موشک را اختراع نمایند. نحوه کار موتور موشک مانند موتور جت است، با این تفاوت که به جای سوخت مایع از سوخت جامد استفاده می کند.
حرکت موتور جت در خلاء ممکن پذیر نیست. می دانید چرا؟ چون هوایی که متراکم شود و سپس به عنوان عامل حرکت مورد استفاده قرار گیرد وجود ندارد. بنابراین باید از مواد سوختی دیگر مانند پارافین که بر اثر سوختن با یک اکسید گاز زیادی تولید می نماید، استفاده کنند.
چون سوخت و اکسید جداگانه از یکدیگر حمل می شوند و فقط در اتاق سوخت مخلوط می شوند، حمل آن برای یک هواپیمای مسافربری مقرون به صرفه نیست. زیرا که وزن زیادی را بابت محل این نوع سوخت باید متحمل شود. اما یک موشک معمولی می تواند از این سوخت به خوبی استفاده نماید.
ساختمان یک موشک با احتساب سنگینی وزن سوخت (پارافین و اکسیژن مایع) از سه قسمت تشکیل شده است اولین قسمت محل موشک را تا ارتفاع 8 کیلومتری با سرعت 6/3 کیلومتر در ثانیه به عهده می گیرد پس از اتمام سوخت درون مخزن این قسمت از موشک جدا گردیده و مأموریت ادامه حرکت موشک را قسمت دوم به عهده می گیرد . سوخت درون این طبقه ارتفاع موشک را به 28 کیلومتر و سرعت آن را به 8/5 کیلومتر در ثانیه می رساند.
پس از طی این مرحله، قسمت سوم ادامه مأموریت را به عهده گرفته و سرعت را به 8 کیلومتر می رساند. دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که سوخت مایع مشکلی جدی در راه تکامل موشکهاست به این دلیل که سنگینی وزن آن قدرت، سرعت و در نتیجه ارتفاع پرواز را به میزان زیاد کاهش می دهد. در اوایل قرن بیستم میلادی دانشمندان آمریکایی موفق شدند که سوخت جامد را اختراع نمایند و سدی را که در راه تکامل ساختمان موشک ایجاد شده بود از بین ببرند.
منبع: کتاب دانستنی های نوجوانان جلد 9
