امروزه میزان بارندگی در اغلب نقاط دنیا بوسیله ی دستگاهی به نام «باران سنج» اندازه گرفته می شود. باران سنج مربوط به اداره ی هواشناسی آمریکا به شکل لوله ی مجوفی است که انتهای پایین آن بسته است و در قسمت بالای لوله قیفی با یک سوراخ ریز است. این دستگاه در محل سر بازی قرار گرفته و یک صفحه ی مدرجی دقیقا” نشان می دهد که چقدر باران در آن ریخته شده است. اداره ی هواشناسی می گوید وقتی اعلام می نماییم که یک اینچ بارندگی داشته ایم، به این معنی است که آنقدر باران باریده است که در سطح معینی عمق باران به یک اینچ رسیده است.
محلی که میزان بارندگی آن از ده اینچ در سال کمتر است صحرا نامیده می شود. بارش از ده تا بیست اینچ گیاهان را به خوبی تغذیه می نماید، در حالی که بیشتر از 20 اینچ در اکثر نواحی برای کشاورزی لازم است.
اگر در فصل گرما بیشتر از یک صد اینچ بارندگی باشد، گیاهان چنان ضخیم می شوند که نباتات کشت شده به جهت تنگی جا خفه می شوند و از بین می روند. این حالتی است که در جنگل های برزیل، در آفریقای مرکزی و در هندوستان با آن روبرو هستند. محلی در هندوستان به اسم چراپونجی وجود دارد که در حدود 450 اینچ میزان بارندگی سالانه ی آنجاست.
برخلاف میزان بارندگی مصر که یک و یک دوم اینچ است. در کشورهای متحده ی آمریکا، در سواحل واشنگتن و اورگن حداکثر میزان بارندگی بین 80 تا 100 اینچ است و قسمتهایی از آریزونا دارای میزان بارندگی کمتر از 3 اینچ در سال هستند. بالاترین درجه ی بارندگی ثبت شده ی سالانه در کامبرلند انگلستان در سال 1954 به میزان 257 اینچ بوده است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7
