قامت انسان، به هنگام تولد، بطور عادی حدود نیم متر بلندی دارد. در بیست سالگی قد او به صد و شصت سانتی متر ، یعنی تقریبا”سه برابر هنگام تولدش، می رسد.
چرا انسان نمی تواند بطور دائم رشد کند؟ چه چیزی جلوی رشد او را می گیرد؟ و چرا بدن بیش از این حد معمولی که دارد، بزرگتر نمی شود؟
پاسخ اینست که در بدن ما غده هایی وجود دارد به نام غده های مترشحه ی داخلی. اینها رشد بدن ما را نظم می بخشند.
این غده ها عبارتند از:
1 _ غده تیروئید در گردن
2 _ غده هیپوفیز که به مغز پیوسته است
3 _ غده تیموس که در قفسه سینه جا دارد
4 _ غده های جنسی
هیپوفیز غده ای است که باعث رشد استخوانها می شود. اگر زیاد کار کند رشد بازوها، پاها و دستها زیاد شده، حسابی بزرگ و کشیده می شوند. برعکس اگر خوب کار نکند، انسان کوتاه قد می شود.
طفل به هنگام تولد دارای یک غده ی بزرگ تیموس است که عامل رشد قامت او بوده، در دوران خردسالی پیوسته بزرگ می شود. ولی همینکه به سن سیزده یا چهارده سالگی می رسد این غده جمع شده بتدریج از کار می افتد.
غده ی تیموس و غده های جنسی، مخالف یکدیگر کار می کنند. یعنی وقتی که غده تیموس در حال رشد است، غده های جنسی کوچکند. ولی چون تیموس از کار می افتد، غده های جنسی بتدریج رو به رشد می نهند.
پس به همین دلیل است که چون انسان در حدود 22 سالگی از لحاظ جنسی بلوغ کامل می یابد، رشد اندامش رو به زوال می نهد.
گاهی غده های جنسی خیلی زود رشد می کنند از این رو غده ی تیموس را از رشد باز می دارند. در اینصورت، قامت انسان در یک حد متوسطی باقی می ماند.
چون پاها دیرتر ولی بیشتر از سایر اعضای بدن رشد می کنند، از این رو کندی نابهنگام تیموس باعث کوتاهی پاها نیز می شود. ناپلئون یکی از افرادی بود که اینگونه به کوتاهی پا دچار شده بود.
اما از طرف دیگر، هرگاه غده های جنسی تنبل باشند و رشدشان خیلی دیر شروع شود، غده ی تیموس به کار خود ادامه می دهد و قامت انسان را به بلندتر از حد معمول می رساند.
پس از 25 سالگی هنوز رشد انسان بطور آرام و خیلی آهسته، ادامه دارد. تا آنکه در حدود سی و پنج تا چهل سالگی به حد نهایی خود می رسد.
از آن پس، قامت انسان سیر معکوسی در پیش می گیرد. یعنی در هر ده سال، حدود دو سانتی متر از طول بدنش کاسته می شود. البته این به سبب خشکی تدریجی غضروف های مفاصل و ستون فقرات اوست.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
