با اینکه خانه های سنگی و چوبی در میان اسکیموها بیشتر معمول شده است، آنها هنوز در مسافرتها و یا مواقع لازم برای خود خانه های یخی می سازند، این خانه ها فورا” ساخته می شود و در مقابل هر نوع هوایی مقاومت می کند. اول از همه در یک تکه بزرگ برف برشی به طول 5 پا و عمق 20 اینچ ایجاد می کنند، بعدا” از سطح این برش قالبها را با چاقو می برند. به این قالبها شکل داده می شود، به طوری که وقتی رویهم گذاشته می شوند به طرف داخل تکیه می کنند.
یک حلقه یا دایره از این قطعه یخها ایجاد می نمایند و بعد آن را بطرف پایین می تراشند تا اینکه یک مارپیچ باریکی درست می شود. مواد لازم در هنگام کار از داخل خانه بریده می شود. بعد یک قالب یخ به عنوان سر در با لبه فوقانی عریض تر از لبه ی تحتانی در بالای خانه قرار داده می شود، سپس تمام ترکها را با برف نرم پر می کنند.
یک خانه ی کوچک اسکیمویی، با این طرز در ظرف دو ساعت ساخته می شود.
وقتی خانه ای ساخته شد، وقت فعالیت زن می رسد، او چراغهای مخصوصی را که با چربی نهنگ می سوزد، روشن می کند و می گذارد تا آنجا که می شود گرم شود. بعد در خانه را با یک قطعه یخ می بندد و همه جا را مسدود می کند. در این موقع برفها شروع به آب شدن می کنند، ولی به علت آنکه سقف گنبدی خانه محدب می باشد، سقوط نمی کند. در عوض بتدریج قالبهای نزدیکش خیس می شود.
وقتی قالبها به اندازه ی کافی تر شدند، چراغ را خاموش و در را باز می کند، هوای فوق العاده سرد به داخل خانه هجوم می آورد و در مدت چند دقیقه یک ساختمان برفی شکستنی به گنبدی از یخ تبدیل می شود.
حالا این خانه بقدری محکم است که یک خرس قطبی در پشت بام آن بدون آنکه باعث شکستن سقف شود می تواند بخزد و چون خانه اینطور جامد و سخت است در زمستان هیچگاه ذوب نمی شود و پناهگاه قابل اطمینانی می باشد.
البته در آخر زمستان وقتی درجه ی حرارت بالا می رود، خانه ی اسکیموها شروع به ذوب شدن می نماید و معمولا” اول سقف آن فرو می ریزد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7
