شما می دانید میان آنچه که سالها پیش پیدا شده و آنچه که امروز هست، فرق نمایانی وجود دارد. برای بهترین مثال می توانیم«کارتون» را نام ببریم.
واژه ی کارتون را نخستین بار نقاشان در زمان رستاخیز علمی و ادبی ایتالیا به کار بردند. این واژه از همان زمان میان هنرمندان متداول گردید.
مقصود از کارتون، عکسها و نقشه های ساده ای بود که از روی حیوانات و اشیا بر روی دیوار، پرده، شیشه های رنگی و یا چیزهای دیگر می کشیدند.
روزی برخی از روزنامه ها و مجلات تصمیم گرفتند که برای سرگرمی مردم تصویرهایی در رابطه با اخبار و یا مقالات سردبیر، تهیه و چاپ کنند.
آنها بر این تصویرها نیز نام کارتون نهادند.
اما پیش از پیدا شدن روزنامه، کاریکاتوریست های مشهوری چون هوگارث، گویا، دومیه و رولندسن تصویرهای متعددی برای یک موضوع، مثلا سرگذشت یکی از قهرمانان، تهیه می کردند.
این تصویرها پدربزرگ کارتون ها و عکس های فکاهی روزنامه هایی به شمار رفته که امروزه رواج دارند.
در قرن 19 و اوایل قرن 20 بسیاری از مجلات در کار تهیه ی کارتون، تخصص یافتند. مانند شاریواری در پاریس، پانچ در لندن، لایف و جاج در ایالات متحد امریکا.
هنگامی که روزنامه ها و مجلات در ایالات متحده شروع به چاپ کارتون کردند، دیگر از آن پس مجله های تفریحی محبوبیت خود را از دست دادند. حتی بسیاری از آنها نیز دست از کار کشیدند.
نخستین عکسهای کارتون در سری فکاهی در نخستین دهه ی سال 1900 پدید آمد، این اثر زیر عنوان«باستر براون» از هنرمندی به نام ریچارد اوتکلت بود که به سال 1902 انتشار یافت.
چندی نگذشت که این کارتون بقدری محبوبیت پیدا کرد که کودکان در همه جای کشور به پوشیدن لباسهای قهرمانان این داستان روی آوردند.
دیگر از کارتونهای نخستین، «تربیت پدر» بود که به سال 1912 عرضه شد. این داستان را تاکنون به 27 زبان گوناگون ترجمه و در هفتاد و یک کشور جهان پخش کرده اند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد دو
