گاهی انسان خود را در برابر آفتاب قرار می دهد تا پوستش به اصطلاح رایج «برنزه» شود؛ اما کمتر کسی توجه به این حقیقت دارد که نور آفتاب چه آثار مهمی بر روی پوست، بر جای می نهد.
سرخی یا سوختگی، بارزترین آثار آفتاب بر پوست بدن ماست. آیا می دانید که این حالت بر اثر نور فوق بنفش پدید می آید؟
آری، بر اثر تابش نور فوق بنفش، ماده ای به نام هیستیدین در پوست به ماده ی دیگری تبدیل می شود که «گشادگی» رگها را سبب می گردد و در این حالت رنگ پوست قرمز می شود.
در پوست ماده ی دیگری نیز هست به نام تیروزین که چون نور فوق بنفش بر آن بتابد به یک رنگیزه ی قهوه ای رنگ به نام ملانین، تبدیل می شود.
ملانین به لایه ی بیرونی پوست رانده می شود تا در برابر اشعه ی نور، سدی ایجاد کند، و نگذارد که پوست بیش از حد از آن تأثیر پذیرد. در این صورت است که رنگ پوست به گونه ای درمی آید که آن را برنزه می خوانند.
نور آفتاب اثر مثبت بهداشتی بسیاری دارد؛ چرا که عامل نابودی قارچ ها و باکتری هایی است که بر سطح پوست می نشیند.
نور آفتاب ماده ی دیگری هم در پوست تولید می کند که سبب «درهم فشردگی» رگها می شود و فشارخون را بدین وسیله افزایش می دهد.
برخی از یاخته های بدن که در حال مبارزه با عفونت ها هستند بر اثر نور آفتاب، فعالیت بیشتری می یابند. عضله ها نیز تحت تأثیر آفتاب وضعیت بهتری پیدا می کنند. حتی چنین می نماید که نور خورشید باعث تحریک دستگاه اعصاب نیز باشد.
افزون بر اینها، بدن در آفتاب ویتامین د نیز می سازد؛ چرا که نور فوق بنفش با ایجاد نوعی دگرگونی شیمیایی در پوست، این نوع ویتامین را تولید می کند.
اکنون می پرسید: اگر آفتاب این همه فایده دارد آیا بهتر نیست که انسان تا می تواند در زیر آفتاب بنشیند؟
پاسخ این سؤال آن است که بگوییم، آفتاب مانند یک دارو بر بدن تأثیر دارد. انسان باید در مصرف دارو بسیار دقت کند.
شما اگر می خواهید بدن خود را برنزه کنید باید این کار را بتدریج انجام دهید. یعنی روز نخست فقط چند دقیقه در آفتاب بنشینید، و روز بعد چند دقیقه بیشتر و همین طور… چون افراط در آفتابگیری بی شک بر پوست و بدن آدمی، آسیب وارد می آورد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5