پیش از آنکه شیوهی رنگسازی را برایتان تعریف کنیم بهتر است که نخست بدانید خود رنگ چیست.
رنگ از مواد جامدی، خواه سفید و خواه رنگی، ترکیب یافته که این مواد را رنگیزه مینامند.
البته رنگیزهها در درون مایعی شناورند. پس ما وقتی که جایی را رنگ میکنیم در واقع آن مایع را همراه با رنگیزهها بر آن سطح میمالیم.
مایعی که رنگیزهها در آن شناورند نوعی صمغ طبیعی یا مصنوعی است همراه با یکی از روغنهایی می باشد که خیلی زود خشک میشوند، مانند روغن بزرک، کرچک، سویا و روغن درخت جلا ( روغن های خشکان).
امتیاز اینگونه روغنها به آن است که چون بر سطحی مالیده شوند، اکسیژن هوا را جذب میکنند و بدین وسیله رنگ را زود خشک میکنند.
صمغهایی که رنگیزهها را دربر گرفتهاند مواد پیوند دهندهای می باشند که ذرات رنگیزهها را به هم پیوسته، نگاه میدارند. پس صمغ در واقع مرکب رنگیزهها میباشد.
افزودن بر اینها، رنگ مادهی رقیق کننده ای هم می افزایند تا خوب شل شود و بهتر و آسانتر عمل رنگرزی انجام پذیرد.
همچنین خشکسازهایی را نیز با آن مخلوط میکنند تا هر چه سریعتر خشک شود.
پس برای تهیهی رنگ باید همه ی مواد را به هم بیامیزند.
موادی که تاکنون برشمردیم در تمام انواع رنگها یافت می شود. ولی هزاران مواد خام دیگر نیز وجود دارند که به انواع مختلف رنگها میآمیزند که هر کدام فایدهی خاصی به رنگ میدهد.
پس نخست باید ببینیم که چه چیزی را میخواهیم رنگ کنیم تا سپس فرمول معینی را طبق سلیقه و هدف خود انتخاب نماییم.
در کارخانههای رنگسازی نخستین گامی که برداشته می شود این است که رنگیزههای خشک را با روغن ها مخلوط میکنند. البته از هر کدام به اندازهی معینی که قبلا تعیین گردیده است.
پس از آمیختن رنگیزهها و روغنها، خمیر فراوانی بدست میآید. آن را به درون ماشینهای مخصوصی میریزند تا خوب نرم و صاف شده، رهسپار مخزن بزرگی میگردد تا در آنجا با روغنها و مواد رقیق کننده درآمیزد.
سپس آن را میآزمایند تا ببینند آیا این همان رنگی هست که مورد نظرشان بوده یا نه. در صورت نیاز، به رفع اشتباه خود می پردازند.
در پایان، رنگ وارد ماشینهای بسته بندی شده تا در قوطیهای کوچکی جا گیرد و آماده ی عرضه به بازار گردد.
حالا شما بیایید و با قلم موی خود نقاشی را با آن آغاز کنید.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد چهارم