فیل ها به صورت گروهی در دسته های 10 تا 50 تایی زندگی می کنند.
رهبری گروه به عهده یک فیل ماده مسن و باتجربه است و بقیه فیلهای ماده همراه با فیلهای جوان در پشت سر او حرکت می کنند. فیلهای نر جوان با گله حرکت می کنند. اما فیلهای نر پیر اغلب به تنهایی بسر می برند.
موقعی که دو فیل نر بهم می رسند، بین آنها زد و خورد رخ می دهد. و یکی از آنها دیگری را زخمی کرده و از صحنه بیرون می راند و یا حتی او را می کشد.
گله ها به چراگاه های دور و دراز برای بدست آوردن غذای مناسب سال می روند. در فصل خشکی و گرما به جنگل ها رفته و در کنار برکه ها و چشمه ها اقامت می کنند. در فصل باران آنها به زمین های سبز و خرم و پر از علف می روند.
کارهای روزانه فیلها تقریبا” مشخص است، بطوری که در اوایل صبح آنها به کناره ی رودخانه می روند و با آشامیدن، آب تنی کردن، سر و صدا کردن و غلت زدن و آب پاشی کردن ادامه می یابد. فیلها شناگران ماهری هستند و می توانند از رودخانه های عریض عبور کنند.
بعد از استحمام، فیلها برای مدتی میان درختان و علف ها به چرا می پردازند. سپس در محلی مناسب و سایه بقیه ی روز را استراحت می کنند.
با فرا رسیدن شب ممکن است دوباره برای رفع تشنگی به کناره ی رودخانه بروند. و قبل از استراحت شب ممکن است تا پاسی از شب مجددا” به چرا بپردازند. بعضی از فیلها به هنگام خوابیدن دراز می کشند. اما بقیه بخصوص فیلهای آفریقایی، ایستاده می خوابند.
بطور کلی فیلهای مسن تر همیشه وظیفه مراقبت از گله را به عهده داشته و گوش به زنگ خطرات هستند. آنها حس بینایی ضعیف و شنوایی تقریبا” متوسطی داشته، اما حس بویایی بسیار قوی دارند. وقتی فیل جوانی در گله بوسیله ی ببر و یا شیر مورد حمله قرار می گیرد، بقیه گروه فیلها به کمک او می روند. در آسیا، تقریبا” هر یک از چهار فیل کوچک بوسیله ی ببرها کشته می شوند، اما فیلهای پیر زیاد مورد حمله قرار نمی گیرند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 9
