چگونه پرنده مثل انسان حرف می زند؟
اینکه می گوییم طوطی یا برخی از پرندگان دیگر «حرف می زنند»، معنایش این است که قادرند صدای انسان را تقلید کنند. اما آنها هیچگاه نمی توانند با به کار بردن کلمات، احساسات یا نیازهای خود را به ما منتقل کنند.
شاید هم حرف زدنشان فقط ناشی از آن باشد که از در آوردن صداهایی شبیه صدای انسان لذت می برند.
بسیاری از پرندگان صداهای گوناگونی را که دور و بر خود می شنوند، تقلید می کنند.
برخی صدای پرندگان دیگر را در می آورند و برخی نیز از صداهایی که بشر تولید می کند(مانند یک آهنگ موسیقی) تقلید می کنند.
اما صدای خود انسان را فقط سه تیره از حیوانات می توانند تقلید کنند: طوطی ها، کلاغ ها و سارها.
دستگاه صوتی پرندگان با دستگاه تولید صدای انسان فرق دارد، هم به لحاظ ساختار و هم به لحاظ جایی که در بدن قرار گرفته است.
پرندگان تارهای حنجره ندارند. بیشتر پرندگان ناطق، آواز نمی خوانند، ولی بسیاری از آنها فقط سوت می زنند. طوطی، برای تکلم، باید از کوچکی آموزش ببیند.
نه طوطی ها و نه دیگر پرندگان سخنگو به آسانی صدای انسان را فرا نمی گیرند.
کلمات را باید آهسته، بارها و بارها، تکرار کرد. اما همین که کلمه یا جمله ای را فرا گرفتند، دیگر هیچگاه آن را فراموش نخواهند کرد.
کلماتی که پرنده ادا می کند، برای خودش بی معناست.
پرنده فقط صدایی را که آموخته است تکرار می کند، بی آنکه به معنای آن توجه داشته باشد.
دانشمندی بسیار کوشید که طوطی را طوری آموزش دهد که بتواند صداها را به احساسات خود ربط دهد، ولی موفق نشد.
مثلا پرنده ای که خوب صدا را تقلید می کند، نمی تواند یاد بگیرد که هنگام گرسنگی یا تشنگی بگوید«غذا» یا «آب».
حتی اگر جمله ی «طوطی دانه می خواهد» را یادش بدهیم و حیوان هم آن را تکرار کند، معنایش آن نیست که براستی طوطی هنگام ادای آن کلمات گرسنه اش شده است.
با وجود این بسیاری از طوطی ها آموخته اند که صبحگاهان به صاحب خود بگویند«صبح بخیر»، و چنان این جمله را درست در وقت مناسب ادا می کنند که معلوم می شود این جمله بیش از یک صوت برایشان معنا دارد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 10