پاسخ این سؤال را علم تکامل بدین گونه داده است:
قرنهای بسیار پیش، پرندگان به خانواده ی خزندگان تعلق داشتند. سپس برخی از آنهامرحله ای از تکامل را پیموده، از گروه خزندگان جدا شدند. بعد بتدریج پولکهای بدنشان هم به صورت پر رشد کرد.
پر چیزی است که از بدن پرندگان درمی آید درست مانند سم، ناخن و شاخ که از بدن حیوانات دیگر می روید.
پر ساقه ی باریکی است که در قسمت پایین، کلفت است و بتدریج که به سمت بالا می رود، نازک می شود. قسمت نازک بالای پر را ساق پر و قسمت پایین و کلفت آن را دم پر می گویند.
دم پر توخالی است و در انتها سوراخی دارد که مواد غذایی برای رشد پر از درون آن وارد می شود. اما ساق پر تو پُر است.
در پر رنگیزه هایی نهفته که آن را رنگ آمیزی می کند. بعضی از پرها طوری ساخته شده اند که نور محیط خود را منعکس می کنند و رنگ خاصی پدید می آورند. گاهی غذایی که پرنده، می خورد، در رنگ آمیزی پرش نیز مؤثر است. برای مثال، برخی از قناری ها که تازه سر از تخم بیرون آورده اند اگر مقداری فلفل قرمز را با خوراکشان مخلوط کنیم، پرشان به جای زرد، نارنجی سیر می شود.
در هر سال، پر پرندگان حداقل یک بار می ریزد و به جایش پر نو درمی آید. در مدت پر ریزان اغلب پرندگان چند بار و هر بار چند عدد پر بیشتر نمی ریزند. سپس پرهای نو به سرعت می رویند و نخست شبیه به موهای مسواک درمی آیند.
پر بر دو گونه است:
1 _ پرهای اطراف که سطح بدن پرنده را می پوشانند.
2 _ نرمه پرها یا کرک که نرم و ریزند و در زیر می رویند.
هنگامی که پرنده ای از تخم بیرون می آید، بدنش را کرک پوشانده است. کرک بتدریج می ریزد و جایش را پر معمولی می گیرد.
بافت و اندازه ی پر هر پرنده ای مناسب با نوع زندگی آن است. مثلا” پرهای جغد نرم و کرک مانند است. از این رو می تواند به آرامی پرواز کند، هر چند در پرواز خود سرعتی ندارد.
اما برعکس، پرهای باز کوتاه و بیشتر چسبیده به بدنش است. از این رو می تواند خیلی تند پرواز کند. زیرا پرهای کوتاه مقاومت کمتری در برابر باد ایجاد می کنند.
پر آن دسته از پرندگان که در آب می نشینند چرب است. این چربی از غده های مخصوصی تراوش می کند تا پر پرنده را رطوبت ناپذیر سازد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
