در زمانهای قدیم، اینطور تصور می کردند که کهربا دارای قوه ی جادویی می باشد. در یونان و روم قدیم مردم عقیده داشتند که کهربا قادر است آنها را از سحر و جادو و امراض محافظت نماید و به همین علت آن را به خود آویزان می کردند.
دلیل آنکه فکر می کردند کهربا دارای چنین قدرت اسرارآمیزی است آن بود که کهربا قابلیت جذب الکتریک را دارد و این خاصیت باعث می شد که اشیاء مثل تکه ی کوچک کاغذ را به خود جذب نماید.
اسم یونانی کهربا الکترون بود و آغازی بود برای کلمه ی الکتریسیته ی امروزی خودمان. کهربا ماده ای است شکننده، زردرنگ و شفاف که به اندازه ی کافی سخت است و می توان آن را به اندازه ی مهره های کوچک و تزئینی برش داد، ولی به سختی شیشه و مرمر نیست. در اعصار متمادی پیش از این، ماده ی ضمغی (رزینی) از درختان کاج جاری می شد که بعدا” تا روی زمین می رسیدو بتدریج مقدار زیادی از این ماده روی زمین جمع می شد، همین که سطح خاک تغییر پیدا می کرد، این مواد زیر خاک یا آب مدفون می شد.
در طول میلیون ها سال، این ماده به صورت فسیل درمی آید یا اینکه سخت شده و به شکل کهربای امروزی نمایان می شد. چون در آغاز امر کهربا ماده ای نرم و چسبان بود، حشرات زیادی به آن می چسبیدند. بعد از میلیون ها سال که این ماده سخت گردید، این حشرات در داخل کهربا محفوظ ماندند. امروزه ما قطعاتی از کهربا را مشاهده می کنیم که در داخل آن مورچه یا مگس مدفون و گرفتار گردیده است و اغلب به نظر می آید که این حشرات دیروز گرفتار شده اند!
درختان کاج که کهربا را تولید می نمایند بیشتر در ناحیه ای که امروزه دریای بالتیک و دریای شمال است رشد کرده اند و این قسمت از زمین بتدریج زیر آب فرو رفته است، در زمانهای قدیم کهربا هنگامی بدست می آمد که طوفان های شدید این آبها را متلاطم می نمود و در نتیجه قطعاتی از آن به ساحل می افتاد.
امروزه کهربا را از معدن بدست می آورند. معمولا” به صورت قطعات کوچک پیدا می شود، اگر چه گاهی تکه های بزرگی از آن به وزن 18 پوند هم بدست آمده است. کهربا امروزه برای ساختن سر چپق و چوب سیگار و یا مهره و تزئینات کوچک دیگر به کار برده می شود.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7
