بسیاری از مردم بدون آنکه خود بدانند همه روزه کوارتز را می بینند و آن را به کار می برند. کوارتز یکی از پراکنده ترین و مفیدترین مواد معدنی شناخته شده می باشد.
اسم دیگر کوارتز «سیلیکا» می باشد. کوارتز از سیلیکن و اکسیژن ساخته شده است و از فولاد سخت تر و از شیشه شفاف تر می باشد.
وقتی کوارتز خالص است، بدون رنگ یا سفیدرنگ است، ولی وقتی ناخالص باشد ممکنست به رنگهای قرمز، زرد، قهوه ای، سبز، آبی، قفائی یا سیاه دیده شود. کوارتز گاهی اوقات بصورت کریستال های بزرگ، شفاف، شش ضلعی با نوکی هرمی شکل دیده می شود که آن را سنگ کریستال می نامند.
بعضی از سنگهای معمولی به مقدار زیادی دارای ترکیبات کوارتز می باشد. سنگهای ریگی شامل دانه های کوارتز است که بوسیله ی یک ماده سیمانی به یکدیگر چسبیده شده اند. کوارتز قسمت اعظم سنگی را که گرانیت می نامیم تشکیل می دهد. ریگ سفید تقریبا” کوارتز خالص است و تمام ریگها دارای مقدار زیادی کوارتز می باشند. حتی سنگهای نسبتا” گرانقیمت عبارت از کوارتزهای رنگی با مقدار کمی از مواد دیگر هستند.
عقیق «آمتیت» و عقیق سلیمانی نمونه هایی از آن می باشند.
کوارتز در ساختن وسایل و دستگاه های بصری و عینک به کار برده می شود. ورقه های نازک بریده شده از کوارتز خالص در فرستنده های رادیو برای نگه داشتن طول موج صحیح ایستگاه به کار برده می شود. وقتی مواد بلوری کوارتز خالص در حرارت زیاد ذوب گردد، ما کوارتز ذوب شده خواهیم داشت. این ماده ای است با ارزش و مفید، دارای نقطه ی ذوب خیلی بالا، به مقدار 1710 درجه ی سانتی گراد، از سایر مواد شناخته شده کمتر منبسط و منقبض می گردد و از شیشه شفاف تر می باشد.
بدیهی است ماده ای که دارای چنین خواصی است برای امور متفرقه ی آزمایشگاهی هم ارزشمند می باشد. صفحه ای که از کوارتز ذوب شده ساخته شده باشد ممکنست آنقدر حرارت داده شود تا قرمز گردد و سپس آن را در آب یخ فرو بریم بدون اینکه به هیچ وجه صدمه ببیند. نور و موج حرارت شدید از درون آن به خوبی عبور می نماید. چون اشعه ی حیات بخش ماوراء بنفش، که توسط شیشه جذب می گردد، از درون کوارتز ذوب شده عبور می کند، سقف آسایشگاه ها را گاهی با شیشه های کوارتز ذوب شده می سازند و لامپ های مخصوص کوارتزی برای معالجات با اشعه آفتاب به کار برده می شود.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7