آیا می خواهید بدانید که کدام بازی در امریکا از همه بیشتر تماشاچی دارد؟ شاید تعجّب کنید اگر بگوییم که این بازی فقط «بسکتبال» است.
بازی بسکتبال یک بازی «بین المللی» نامیده شده است، زیرا در میان تمام کشورهای متمدن جهان این بازی رواج دارد.
بسکتبال ابتکار مردی به نام جِیمز نِسمیث است که آن را در سال 1891 عرضه کرد. سریع در میان کشورهای گوناگون جهان از آن استقبال شد.
نِسمیث این بازی را برای سرگرم کردن دانش آموزان یکی از مدارس شهر سپرینگ فیلد واقع در ایالت «ماساچوست» امریکا، بنیان نهاد. البته او خود اهل کانادا بود و می خواست چوگان، بازی سرخپوستان شمال امریکا را با بازی فوتبال انگلیسی ها بهم بیامیزد و از جمع آن دو، بازیی درست کند که مناسب با فضای سرپوشیده ی زمستانی باشد.
در بازی سرخپوستان توپ را با چوگان می زنند، در فوتبال انگلیسی ها نیز آن را با پا در میدان به این سو و آن سو پرتاب می کنند، ولی در بازی بسکتبال توپ روی دست بازیکنان می چرخد و سرانجام به سوی هدف پرتاب می شود.
در آغاز پیدایش بازی بسکتبال، توپ به داخل یک سبد هل و پرتاب می شد. در زبان انگلیسی به سبد می گویند: بَسکِت و از همین رو نام این بازی بسکتبال شده است.
در این بازی، مانند هر بازی دیگر، انتخاب محل شایسته برای پرتاب توپ به هدف، بستگی به مهارت بازیکن دارد. از این رو آنهایی که خوب می توانند توپ را به هدف بزنند در محل جلوتری قرار می گیرند تا بازیکنان دسته ی خود را راهنمایی کنند.
بازیکنی که مرکز را اشغال می کند، معمولا” بلند قامت است. او باید بتواند بخوبی توپ را به همبازی های خود رد کند. علاوه بر این، بلندی قامت این شخص او را بر کنترل توپ توانا می سازد و از خطا رفتن آن جلوگیری می کند.
یعنی اگر بازیکنی توپ را رها کرد، ولی به داخل تور نیفتاد، وی بیدرنگ می پرد و براحتی توپ را تحت کنترل در می آورد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2
