نقد فیلم ددپول 1

بسیاری از اهالی سینما از هالیوود به خاطر فیلم‌های ابرقهرمانی اخیر و مارول انتقاد میکنند و میگویند فیلم ها صرفا اکشن و نوجوان پسند شده اند و دیگر از مضمون های عمیق و فلسفی خبری نیست.

این به این معنا نیست که هالیوود ناتوان در ساخت فیلم های پیچیده شده است، هنوز هم اگر کارگردانی مثل نولان بخواهد فیلمی مثل تنت یا پیچیده تر بسازد میتواند، اما سلیقه ها فرق کرده است و چون هدف اول کسب درآمد و پول است، باید برای نسل های جدید و باب میل آنها فیلم ساخت.

ددپول طوری شروع میشود که دو پیام را به شما برساند:

اول اینکه: این فیلم جنبه فان دارد و خیلی جدی نیست.

دوم اینکه: قهرمان داستان قهرمان نیست و خودش هم این را میگوید. او فقط یک انسان معمولی عاشق زندگی کردن بوده که ناخواسته تبدیل به ابرانسان شده است.

ددپول خسته کننده نیست. شما را تا آخر پای فیلم نگه میدارد و هر ازگاهی خنده بر لبانتان می آورد.

فیلم شروع خوبی دارد و خوب هم تمام میشود.

بازیگری ها و جلوه های ویژه عالی هستند. صحنه های اکشن خیلی خوب ساخته شده است و بیننده را به وجد می آورند، حتی شخصیت داستان تیکه ای هم به فیلم های هندی می اندازد.

ددپول از مجموعه فیلم های مردان ایکس محسوب میشود.

امتیاز IMDb این فیلم 8 از 10 می باشد و تحسین بسیاری از منتقدین را برانگیخته است. شما با دیدن آن احساس نمیکنید که با یک نسخه کپی شده از مرد عنکبوتی یا بتمن طرف هستید. دلیل آن همان دو موردی است که گفتم.

ددپول یک فیلم ابرقهرمانی ساختار شکن است. در فیلم های سابق، بیننده باید سعی میکرد خودش را جای قهرمان داستان قرار بدهد و برایش سخت بود تا به آن احساس نزدیکی داشته باشد. اما شخصیت ددپول بسیار به آدم های عادی جامعه نزدیک است و به همین خاطر خودش را در دل همه جا میکند.

نقش آن را رایان رینولدز بازیگر و کمدین کانادایی-امریکایی بازی میکند. او اخیرا فیلم مرد آزاد را هم بازی کرده است که در سایت نقد شده است.