اکنون شما قسمتی از مجله کسب و کار هاروارد – شماره 1 را میخوانید:
در سال 1998 روانشناسی به نام دانیل گلمن، مقاله ای برای HBR نوشت که به سرعت به یکی از متون کلاسیک تبدیل شد.
او در چیزی که رهبرها را میسازد توضیح داد که معمولا مدیران کارآمد، سطح بالایی از هوش هیجانی دارند.
هوش هیجانی مفهومی بود که به تازگی داشت رواج می یافت.
برای گلمن این موضوع به معنای سطح بالاتری از خود آگاهی، همدلی و مهارت های دیگر اجتماعی بود.
علاوه بر این او نشان داد که با علاقه و تعهد کافی مدیران اجرایی می توانند این مهارت ها را توسعه دهند.
کمتر از 18 ماه بعد گلمن مقاله ای دیگر برای HBR نوشت که آن هم در بین تاثیرگذارترین ها قرار دارد: روش رهبری موفق در کسب نتایج.
در این مقاله او سعی کرد از رموز هنر رهبری خوب پرده بردارد.
او شش سبک اجرایی را شناسایی کرد و نشان داد که بهترین رهبران می توانند بر اساس اقتضای شرایط از هر کدام از این سبک ها استفاده کنند.
او برای اولین بار بیان کرد که تبدیل شدن به رهبری عالی همانقدر که به دانش نیاز دارد، هنر است.
این ماه نیز خوشحالیم که دوباره از گلمن مقاله ای منتشر میکنیم.
در رهبر متمرکز آمده است که وظیفه اولیه هر رهبری جهت دهی توجه به آنچه که مهم است می باشد.
بنابراین لازم است که ابتدا خود تمرکزش را حفظ کند.
بنابر دانش عصب شناسی ، او میگوید که تمرکز، فیلتر کردن مسائلی که باعث حواس پرتی میشود، نیست و در حقیقت ترویج آگاهی دربار مسائل واقعا مهم است.
هدف مدیر اجریی باید توسعه دادن سه چیز باشد:
تمرکز درونی، تمرکز بر دیگران و تمرکز بر دنیایی بزرگ تر.
دو مورد اولی به ایجاد هوش هیجانی کمک میکند.
سومی در طرح ریزی استراتژی، نوآوری و مدیریت کاربرد دارد.
از گلمن پرسیدیم که تفکر او در طی سالیان چطور دستخوش تحول شده است؟
او پاسخ داد: من به این نتیجه رسیده ام که توجه، پایه مدیریت و رهبری موثر است و خبر خوب اینکه توجه مثل ماهیچه ای در مغز است و ما می توانیم از طریق تمرین های نظام مند، توانایی های خود را تقویت کنیم.
منبع: مجله کسب و کار هاروارد – شماره 1