بیمارستان چگونه بوجود آمد؟
اشکال مواظبت از اشخاص ضعیف و بیمار در اجتماع از زمانهای قدیم وجود داشته است. ولی فکر بیمارستان در تاریخ زندگی انسان بحث جدیدیست.
مثلا”، یونانیان، هیچ نوع مؤسسات عمومی برای بیماران نداشتند. تعدادی از پزشکان آنها عمل جراحی را در هر جا که می توانستند بکار خود ادامه دهند، انجام می دادند، ولی آن مکان خیلی کوچک بود و فقط گنجایش یک بیمار را در یک زمان داشت. رومیان، در زمان جنگ، خانه های پرستاری درست کردند که برای معالجه سربازان مجروح و ناخوش به کار می رفت، بعدا”، خانه های پرستاری در شهرهای بزرگتر ایجاد شد و با بودجه عمومی کشور اداره می گردید.
می توان گفت نفوذ رومی ها در تأسیس بیمارستان ها نقش مهمی داشت. همین که مسیحیت رشد کرد، توجه از بیماران وظیفه ی کلیسا گردید. در قرون وسطی، راهبان و کشیشان اغلب بیمارستانها را بنیان نهادند و زنان راهبه و مردهای دیرنشین پرستاران این بیمارستانها گردیدند.
رسم زیارت مکانهای مذهبی نیز به پیشرفت بیمارستان کمک کرد. این زیارت ها اغلب طولانی بود و مسافرین شب را می بایست در مهمانخانه های کوچک بین راه بسر برند.
این مهمانخانه ها را هسپیتالیا می نامیدند که از کلمه لاتین هوسپ به معنی مهمان گرفته شده است و مهمانخانه های مربوط به دیرها، خود را وقف پرستاری و مراقبت از مسافرین بیمار و فرسوده می نمودند. بدین ترتیب بود که نام بیمارستان ارتباط به مواظبت و نگهداری بیماران پیدا کرد!
از آنجا که شرایط زندگی در قرون وسطی راحت و بهداشتی نبود، بیمارستانهای آن روزها خیلی از نظم و پاکیزگی دور بود. در حقیقت، در بسیاری از بیمارستان ها، یک یا دو مریض و بیشتر را در یک تخت جا می دادند!
در قرن هفدهم، در وضع زندگی عمومی بهبودی حاصل گشت. مردم به این فکر افتادند که این وظیفه دولت است که برای مواظبت از بیماران اقدامی بنماید. ولی تا قرن هیجدهم طول کشید که بیمارستان های عمومی در شهرهای بزرگ انگلیس متداول گردند. دیری نگذشت که فکر ایجاد بیمارستان عمومی عمومیت پیدا کرد و در همه قسمتهای اروپا بیمارستانها تأسیس گردید.
در آمریکای شمالی، اولین بیمارستان توسط کورتس اسپانیایی در مکزیکوسیتی به سال 1524 تأسیس شد. در بین کلنی های انگلیس، اولین بیمارستان توسط کمپانی هند شرقی در جزیره ی مانهاتان به سال 1663 تأسیس یافت.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
