واژه ی دیکشنری در انگلیسی از واژه ی دیکسیوناریوس گرفته شده که در زبان لاتینی به معنای«مجموعه ی لغات» است.
این واژه را یک دانشمند انگلیسی به نام جان گارلند در 1225 عنوان کتاب خطیی قرار داد که در آن، واژه های لاتینی برای از برکردن مردم، گرد آمده بود.
تا 300 سال بعد، هنوز هیچ لغتنامه ای برای واژه های انگلیسی وجود نداشت. بیشتر لغتنامه ها بدین منظور تهیه می شد که مردم بتوانند زبان لاتینی را فرا گیرند.
این لغتنامه ها را به اسامی جالب و گوناگونی می خواندند. مانند«گلستان واژه ها» و «مخزن برای خردسالان».
سرانجام سال 1552 فرا رسید.
در آن سال نخستین لغتنامه ی واقعی انگلیسی پدید آمد.
این کتاب تألیف مردی بود به نام ریچارد هولوئت و کتابش یک عنوان لاتینی بسیار طولانی داشت.
تنها چیزی که این کتاب را از دیگر لغتنامه ها ممتاز می نمود، شیوه ی واژه نگاری آن بود. یعنی نخست واژه ای انگلیسی به زبان انگلیسی معنا می شد و آنگاه ترجمه ی لاتینی آن نیز بکار می رفت.
بنابراین، می توان لغتنامه ی مزبور را نخستین لغتنامه ی انگلیسی به شمار آورد.
این کتاب با داشتن 26000 واژه در آن زمان بسیار مورد توجه قرار گرفت، ولی در ضمن خیلی هم گرانقیمت بود.
از اینرو طولی نکشید که لغتنامه های کوچکتری عرضه شد تا افراد کم بضاعت هم بتوانند از لغتنامه بهره ببرند.
در آن روزها، نویسندگان کتاب لغت، کوشش برای جمع آوری همه ی واژه ها را نداشتند. بلکه تنها به توضیح واژه های مشکل می پرداختند.
نخستین کتابی که با عنوان «دیکشنری انگلیسی» نوشته شد، لغتنامه ی هنری کوکرام بود که در سال 1623 عرضه گردید.
به سال 1807 در ایالات متحده ی امریکا نوآ وبستر به تهیه ی لغتنامه ی بزرگی دست زد که آنرا در سال 1828 به چاپ رسانید.
لغتنامه ی وبستر دارای 12000 واژه و 40000 معنا بود و هرگز در لغتنامه های پیشین نظیرش، دیده نمی شد.
«وبستر» در رسم الخط (طرز نوشتن) لغات نیز تسهیلاتی فراهم آورد.
از اینرو می بینیم که امریکاییها برخی از واژه ها را ساده تر از انگلیسی ها می نویسند. مانند این واژه ها:
Color : colour
انگلیسی امریکایی
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2