شورای امنیت در ابتدا از 11 عضو تشکیل شده بود ولی بنا به مصوبه سال 1965 اعضای آن به 15 نفر افزایش یافت.
اعضای دائم شورا عبارتند از چین، فرانسه، اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریکا و انگلستان
100 عضو دیگر بصورت موقت برای یک دوره 2 ساله توسط مجمع عمومی انتخاب می گردند. اعضای انتخابی شورای امنیت را نمی توان بعد از پایان دوره خدمت آنها بلافاصله برای عضویت مجدد انتخاب نمود.
مهمترین مسئولیت شورای امنیت؛ نگهداری و حفظ صلح و امنیت بین المللی است. به همین علت است که در موقعیت های متشنج و بحرانی ما بین دولت ها، شورا تشکیل جلسه می دهد و به تحقیق و مطالعه در باب اختلافات و مناقشات بین المللی می پردازد. بدین ترتیب شورا می تواند خطراتی که صلح را تهدید می کند تشخیص داده و برای حل مسئله مورد نظر توصیه و اقدام نماید.
اقدامات شامل بکار بستن مجازات های اقتصادی و یا اخراج دولت های متجاوز به منشور ملل می باشد. شورا همچنین به منظور کنترل نظام تسلیحاتی و خلع سلاح جهانی تا آنجایی که امکان دارد، قدم برمی دارد. علاوه بر این شورا از دولتهای عضو دعوت بعمل می آورد تا سپاهی از نیروهای نظامی کشورهای عضو سازمان ملل به منظور مقابله احتمالی با متجاوزین تشکیل شود.
از وظایف دیگر شورا در پایان هر سال کارنامه اقدامات خود را بررسی نموده و آنرا به مجمع عمومی گزارش می کند. در مورد پذیرفتن اعضای جدید به سازمان ملل و انتخاب دبیرکل، شورای امنیت توضیحاتی به مجمع عمومی می نماید. محل تشکیل جلسات شورا مقر دائمی سازمان ملل می باشد. به همین مناسبت دولت های عضو باید یک نماینده دائم در مقر سازمان داشته باشند و در صورتی که شورا صلاح ببیند می تواند در محلی به غیر از مقر مرکزی سازمان ملل تشکیل جلسه دهد.
دولتهایی که عضو سازمان ملل هستند ولی در شورای امنیت عضویت ندارند، می توانند هر گاه شورا تشخیص دهد که منافع آن کشورها مستقیما” مطرح است در بحث شورا شرکت جویند. در مورد دولتهایی هم که عضو سازمان ملل نیستند، شورا شرایطی را که به موجب آن دولتهای مذکور می توانند در بحث شرکت کنند، معین می نماید.
منبع: کتاب دانستنی های نوجوانان – جلد ۱۲
