مورچه خوار، حیوانی است که از مورچه های سفید که به نام موریانه نامیده می شوند تغذیه می کند. مورچه خوارها معمولا” مورچه ها را به سایر غذاهای دیگر ترجیح می دهند. این کار به دو علت صورت می گیرد: یکی اینکه مورچه خوار دندان ندارد و دیگر اینکه پوزه بلند او برای این کار مساعد است.
مورچه خوار دارای دهانی بسیار کوچک است و زبان کرم مانندی دارد که طول آن به بیشتر از یک پا می رسد و از ماده ی چسبناکی پوشیده شده است. هنگامی که مورچه خوار، موریانه ای را می بیند، زبان درازش را بیرون آورده و به موریانه می رساند. موریانه توسط ماده چسبناک به دام می افتد، آنگاه مورچه خوار شکارش را می بلعد.
طبیعت به مورچه خوار دست ها و پنجه های قوی داده تا بتواند لانه های گلی و محکم موریانه را خراب کرده و به آنها دسترسی پیدا کند.
سه نوع مورچه خوار در طبیعت وجود دارد و هر کدام با نوع دیگر کاملا” متفاوت است: مورچه خوار عظیم الجثه که روی زمین زندگی می کند. طول آن به هفت پا می رسد. سرش به اندازه یک پا است و طول دمش به 2 پا تخمین زده می شود. روی بدنش پوشیده از موهای زبر و خشن است.
چنگال های دست های مورچه خوار به حدی بلند هستند که نمی تواند از آنها برای راه رفتن استفاده کند. او مجبور است به جای استفاده از کف دست و پا، روی قسمت های کناری دست و پا حرکت کند. مورچه خوار عظیم الجثه، شبها را به شکار پرداخته و تمام روز را می خوابد.
مورچه خوار تاماندوآ نوع دیگر مورچه خوار است، طول بدنش حدود سه پا و بدنش پوشیده از موهای کوتاه است. تاماندوآ از دم خود برای موارد خاص و متعددی استفاده می کند. او بدون استفاده از دم قادر به زندگی در لابلای درختان نخواهد بود.
مورچه خوار ابریشمی تقریبا” کوچکترین نوع مورچه خوار است. حدود 5/1 پا طول دارد که نیمی از آن را دم او شامل می شود. بنابراین با استفاده از دم خود هم می تواند در لابلای درختان زندگی کند. مورچه خوار ابریشمی تمام مدت روز را به دور شاخه های درختان پیچیده و در آنجا بسر می برد. این حیوان در منطقه ای بین مکزیک جنوبی و برزیل زندگی می کند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 8
