چرا برخی افراد نابینا میشوند؟

آیا می دانید که در جهان حدود 40 میلیون نابینا زندگی می کنند.

نابینایی درجه های بسیار گوناگونی دارد. پس مشکل است بتوان در یک جمله ی کوتاه، نابینایی را تعریف کرد. برخی هرگز نور را نمی بینند؛ بعضی دیگر فقط می توانند نور را از تاریکی تشخیص دهند. در میان نابینایان عده ای هم هستند که از دید ناچیزی برخوردارند.

از این همه نابینایی که در جهان زیست می کنند، فقط درصد کمی کور مادر زاد هستند. کور از شکم مادر متولد شدن، پدیده ای است که هنوز علل آن را کاملا” درنیافته ایم.

نابینایی پس از تولد بیشتر بر اثر بیماری های چشمی رخ می دهد؛ گاهی هم یک بیماری عمومی، مانند «بیماری قند» یا «مننژیت»، ممکن است عامل کوری باشد. حادثه و انفجار، دو عامل دیگرند برای نابینا ساختن چشم.

در کشورهایی که مردم به دلیل بالا بودن سطح زندگی و داشتن مراقبت های خوب پزشکی، عمر طولانی می کنند، پیری مسایلی برای چشم پدید می آورد؛ مانند آب آوردن چشم.

آب مروارید و آب سیاه دو بیماری چشمی اند که از عوامل عمده ی نابینایی به شمار می روند.

«آب مروارید» بر عدسی چشم که قسمت شفاف آن است و نور از آن فرو می تابد، پرده _ای می کشد. بر اثر آب مروارید، عدسی تار و کدر می شود و فقط نور بسیار شدید قادر است از آن عبور کند. این خود نوعی نابینایی است که البته با عمل جراحی می توان آن را درمان کرد.

اما وقتی که انسان آب سیاه می آورد، کره ی چشم سفت، و فشار بسیاری در درون چشم احساس می شود. امروزه داروهایی می سازند که آب سیاه را به شرط تشخیص به موقع، بهبود می بخشد.

مهمترین عامل نابینایی تَراخُم است؛ بیماری واگیرداری که بر اثر نوعی «ویروس» پدید می آید. این بیماری به قسمت درونی پلک آسیب می رساند. همچنین، رگهای خونی، قرنیه را فرا می گیرند. تراخم می تواند در بعضی مواقع که درمان صحیح و به موقع انجام نشود، قوه ی بینایی را از انسان بگیرد.

برای مهارکردن تراخم از آنتی بیوتیک ها استفاده می کنند. این بیماری هنوز هم در برخی مناطق اروپا، آسیا و افریقا شیوع دارد.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5