در زمانهای بسیار قدیم ماه را بعنوان الهه ی زن که فرمانروای شب بود پرستش می کردند. از آن زمانها تاکنون بشر اطلاعات و دانش زیادی درباره ماه کسب نموده است بطوری که اکنون برای انسانها امکان دارد که در این کره فرود آمده و اکتشافاتی نموده و خیلی از اسرار و ماهیت آنرا آشکار سازند.
ولی در مورد تابش و درخشندگی ماه هیچگونه اسراری وجود ندارد. ماه قمر زمین است بدین معنی که عبارت از کره ی کوچکی است که به دور زمین می چرخد، درست همانطوری که زمین به دور خورشید حرکت می کند.
تنها علت اینکه ما کره ماه را از زمین می توانیم ببینیم یا اینکه می درخشد، همانا برخورد نور خورشید به سطح ماه و انعکاس آن به طرف ما می باشد. تعجب آور اینکه ما فقط یک طرف ماه را می توانیم از زمین مشاهده کنیم. زیرا که ماه در مدتی که به دور زمین می چرخد بر روی محور خود نیز در همان مدت دور می زند. البته بشر طرف دیگر ماه را از روی عکسهای تلویزیونی که بوسیله ی فضانوردان آپولو در حین گردش در مدار ماه گرفته اند مشاهده نموده است.
چون ماه اتمسفر یا هوا ندارد، نور خورشید که به آن برخورد می کند اثر جالب و مسحور کننده ای دارد. به مدت 14 روز سطح ماه در اثر تابش اشعه مستقیم خورشید گرم شده و به درجه حرارتی بالاتر از آب جوشان می رسد. نیم دیگر کره ماه سرد و دارای شب طولانی و تاریک بوده و در آن قسمت هوا وجود ندارد تا حرارت را نگه دارد.
انعکاس نور زمین بر کره ماه را تابش زمین گویند و در بالا بردن نسبی درجه حرارت شب ماه که در حدود 200 درجه سانتی گراد زیر صفر است کمی کمک می کند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1
