به مجرد اینکه تخمک بارور شود، به شیوه ی تقسیم یاخته ای شروع به رشد می کند.
تقسیم یاخته ای یعنی اینکه یک یاخته، دو یاخته می شود.
آنگاه هر یک از آن دو باز به نوبه ی خود به دو یاخته ی دیگر تقسیم می شود. اکنون آن را رویان می خوانند.
رویان نخست در لوله ی زهدان (رحم) بسر می برد، سپس سرازیر می شود و برای قرار گرفتن در زهدان از جای خود حرکت می کند.
اکنون رویان ده روزه است و تلاش می کند خود را به دیواره ی زهدان بیاویزد، زیرا آنجا قرارگاه آن است تا لحظه ای که آخرین مرحله ی رشدش فرا رسد و مادر آماده ی زاییدن شود.
زهدان که عضوی گلابی شکل به اندازه ی یک مشت بسته است، کودک را در خود پناه می دهد و خوراکش را تأمین می کند.
با رشد تدریجی کودک، زهدان نیز گسترش می یابد و پیوسته جا باز می کند.
این بدان جهت میسر است که بافت زهدان طوری است که کش می آید و تا پانصد برابر حجم نخستین خود می تواند انبساط یابد!
کودک درون زهدان در دو لایه محافظت می شود:
1 – لایه ی بیرونی که اندام کودک را به دیواره ی زهدان می چسباند.
2 – لایه ی درونی که پر از مایعی است برای شناور بودن کودک در آن. این مایع نقش بالشتک نرمی را بازی می کند تا کودک ضمن حرکات مادر، از ضربه خوردن مصون بماند.
کودک، تا هنگامی که آماده ی زاده شدن گردد، در این دو لایه زندگی می کند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 10
