گلسنگ ها گیاهانی هستند که ریشه، برگ یا گل ندارند. اگر چه برگ یا گل ندارند ولی با رنگ خاکستری روشن یا سفیدی که دارند می توانند هنگامی که خیس و مرطوب هستند به سبز روشن تغییر رنگ داده و ظاهر کاملا” جالبی پیدا کنند.
در حدود 16000 نوع گلسنگ یافت می شود. این گیاه در هر جا و مکانی از بیابانهای سوزان گرفته تا روی صخره های یخبندان و بسیار سرد منطقه (قطب جنوب)، می روید. گیاه مذکور در نقاط متروکه بر روی سنگها و صخره های عریان، خاکها، چوب های مرده و پوست درختان نیز روئیده و می تواند در گرما، سرما، رطوبت یا خشکی به زندگی ادامه دهد. تقریبا” در تنها نقطه ای که این گیاه وجود ندارد در نزدیکی شهرها می باشد زیرا در این نقاط در اثر دود، گرد و خاک و گاز زغال سنگ تلف می شوند.
در حقیقت گلسنگ از دو نبات به وجود می آید که با هم رشد و نمو می کنند و شامل جلبک و نوعی قارچ می باشند. قسمت بیشتری از گلسنگ را ماده قارچی خاکستری رنگ که بصورت رشته ریسمان است، تشکیل می دهد. در بین قارچ های فیبری، یا سلول های سبز روشن جلبک ها قرار دارند.
چون جلبک نباتی سبز می باشد، می تواند غذای خود را تهیه کند ولی قارچ که گیاهی فاقد سبزی است، از تأمین غذای خود عاجز است. بنابراین گلسنگ قارچی از مواد غذایی که بوسیله جلبک درست می شود مصرف می کند. جلبک هم از آبی که بوسیله قارچ ها جذب شده استفاده می کند و این آب نیز خود محافظ و پناهگاهی برای جلبک محسوب می شود.
گلسنگ ها خیلی به کندی نمو می کنند ولی زندگی طولانی دارند. برخی از اجتماعات این گیاه بنظر می رسد که تا مدت 2000 سال عمر کرده باشند! در بعضی از گلسنگ ها، قارچها تولید هاگ می کنند لیکن بیشتر گلسنگها یا در اثر شکسته شدن تکه های بسیار ریز آن به وسیله باد به نقاط تازه ای حمل شده و یا به وسیله ی قسمت هایی از آن که به آسانی قطع شده و گلسنگ جدیدی را بوجود می آورد، تکثیر پیدا می کنند.
گلسنگ ها اولین گیاهانی هستند که بر روی صخره های عریان نمو می کنند. این گیاه ذرات سنگ را سست کرده و با گلسنگ های فاسد شده لایه نازکی از خاکی را تشکیل می دهد که در روی آن نباتات دیگری می توانند رشد و نمو کنند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1
