آبله مرغان بیماریی است که بر اثر آن جوش های فراوانی بر پوست بدن یورش می آورند، طوری که پوست بی شباهت به پوست مرغ نخواهد بود.
آبله مرغان را آبلک (مصغر آبله) هم خوانده اند.
این بیماری که واگیر دارد و یک بیماری کودکانه تلقی می شود، بزرگسالان را نیز مبتلا می کند.
هنوز دانش پزشکی نتوانسته است دقیقا سازواره ای را که پدید آورنده ی این بیماری است، مشخص کند.
تنها به این نتیجه رسیده که گونه ای ویروس عامل پیدایش آن است.
براثر تماس با شخص مبتلا به آبله مرغان، بیماری سرایت خواهد کرد، ولی انتقال بیماری بر اثر تماس با لباس یا اشیائی که قبلا با بدن بیمار تماس داشته، نادر است.
علائم آبله مرغان این است که حرارت بدن اندکی بالا می رود، اشتها کم می شود و بیمار احساس سردرد و کمردرد می کند.
غالبا، پیش از ظهور این علایم، پوست انسان به خارش می افتد و نخست خالهایی سرخ به اندازه ی ته سنجاق بر آن ظاهر می شود و لکه های پراکنده ای بر تن پدید می آید.
چند ساعت بعد خالها بزرگ می شوند و تاول هایی در مرکز خال ها پدید می آیند.
تاولها مایعی روشن دربر دارند که سپس به زردی می گراید و پوسته ای نازک بر رویشان می بندد.
بیشتر تاول ها بر سینه و پشت نمایان می شوند و گاهی هم سراسر بدن را فرا می گیرند.
امروزه آبله مرغان دیگر یک بیماری خطرناک و جدی نیست و معمولا کمتر به درمان ویژه ای نیاز دارد. ولی به هرحال باید به پزشک مراجعه کرد تا مطمئن شد که هیچ خطری بیمار را تهدید نمی کند.
درمان بیماری معمولا به این ترتیب است که بیمار باید در رختخواب آن قدر استراحت کند تا تب قطع شود و دیگر علایم تازه تری بر بدن به چشم نخورد.
بیمار نباید پوست خود را بخاراند، زیرا این کار باعث ایجاد عفونت می شود و یا آنکه جای زخم بر بدن باقی می ماند.
یک بار ابتلا به آبله مرغان معمولا به انسان مصونیت می دهد که دیگر هیچگاه به این بیماری مبتلا نشود.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 10