صدها هزار سال پیش هنوز حیوانات غول پیکری به نام ماموت در زمین گردش می کردند و سطح زمین از جنگلهای انبوهی پوشیده بود. انسان نیز هنوز در غار زندگی می کرد، پوشاک اش از پوست حیوانات بود.
در آن زمان، سگ برای نخستین بار یار و همدم انسان گردید.
در آغاز به هنگام شکار بود که سگ، انسان را همراهی می کرد. آن دو با هم طعمه ای بدست می آوردند و در خوردنش هر دو با هم شریک می شدند. اما چون سگ دارای غریزه ی دوستیابی و همدمی بود با انسان چنان خو گرفت که دنباله رو و فرمانبردار وی گردید.
انسان نیز او را تربیت کرد و به موقع شکار انجام کارهایی را از او خواست. سگ بار و توشه ی شکارچیان را حمل می کرد و نیز به پاسداری از کلبه ی آنها می پرداخت.
تمام این چیزها مربوط به زمان ماقبل تاریخ است.
آنچه ما درباره ی سرگذشت سگ حدس می زنیم از مطالعه ی استخوان های وی به دست آورده ایم، چه دیده ایم که این استخوانها در غارهای عصر حجر در کنار استخوانهای بشر یافت شده است.
تاریخ زندگی سگ به صدها هزار سال پیش باز می گردد. از این رو، به درستی نمی توان مراحل مختلف آن را بیان کرد. برخی از دانشمندان گفته اند که سگ از جفتگیری گرگ و شغال، بوجود آمده است.
برخی دیگر از دانشمندان معتقدند که بعضی از سگها از نسل گرگ بوده، ولی بعضی دیگر از نسل شغال و بعضی هم از نسل گرگ چمنزار (کویوت) پدید آمده اند.
اما آنچه که بسیاری از دانشمندان گفته اند این است که سگ و گرگ هر دو پدربزرگ مشترکی دارند. به کمک این نظریه می توان علت اختلاف شکل، اندازه و خوی نژادهای گوناگون سگ را بیان کرد. اینکه سگها پیش از خوابیدن دو سه بار دور خود می چرخند شاید به این علت باشد که پدربزرگهایشان مجبور بودند در میان برگها یا علفهای جنگل برای خود لانه درست کنند.
طرز ساختن بدن سگ خود دلیلی است براینکه پدربزرگش وحشی بوده است. زیرا اندامش مناسب با سرعت و استقامت است. افزون بر این، گوش و شامه ی تیزی که این حیوان دارد از ابزار کار حیوانات وحشی است که پیوسته در پی شکار می گردند.
از زمانی که تاریخ پدید آمده همیشه نام سگ در ماجراها و داستانهای انسان هم به میان آمده است.
تصاویری از سگ در معابد مصریان قدیم باقی مانده است که به پنج هزار سال پیش باز می گردد.
سگ نزد مصریان مقدس بود. هنگامی که سگی در خانه ی یکی از مصریان می مرد، همه ی اهل خانه به سوگواری می نشستند.
امروزه سگ میان بسیاری از مردم دنیا مورد توجه است ولی در برابر، مردمانی نیز هستند که آن را نجس می شمرند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
