بیماری بُناگوشی یا اوریون چیست؟

بنا گوشی یا اوریون، یک بیماری واگیردار است.

در این حالت غدد بزاقی بیمار آماس می کند. به هنگام بروز اوریون، غدد بناگوشی (یا «پاروتید») از همه بیشتر آسیب می بینند.

انسان وقتی به اوریون دچار می شود که غدد بناگوشی و بزاقی وی به یورش نوعی ویروس، گرفتار آیند. چنین ویروسی در آب دهان و آب بینی یافت می شود. بر اثر تماس مستقیم با یک مبتلا به اوریون، ویروس مزبور به انسان سرایت می کند.

علایمی که در یک بیمار بناگوشی می توان یافت عبارت است از:

ورم گونه ها در قسمت گوش و فک، که این ورم نخست در یک طرف صورت و سپس در هر دو طرف، آشکار می شود. معمولا” این نخستین علامت وجود چنین بیماری است.

همچنین ممکن است دمای بدن ناگهان بالا برود و به چهل درجه برسد. سردرد و استفراغ از دیگر نشانه های اوریون است.

اصولا” «اوریون» بیماری مخصوص کودکان و نوجوانان است؛ ولی در موارد بسیار کمیاب به سراغ بزرگسالان هم می آید. کودکان معمولا” بین 5 تا 10 سالگی _ و بیشتر بین 7 و 9 سالگی _ به این بیماری مبتلا می شوند.

تقریبا” در همه ی موارد همین که انسان یک بار اوریون بگیرد، برای همه ی عمر نسبت به آن ایمنی می یابد؛ یعنی دیگر هیچگاه بدان مبتلا نمی شود.

اگر زود متوجه شویم و کودک را بخوبی درمان کنیم، اوریون بیماری بی آزاری خواهد بود و با اندک مراقبت پزشکی حال بیمار رو به بهبود می رود.

بجز در موارد حاد و سخت، درمان این بیماری چندان مشکل نیست؛ بنابراین تا وقتی که ورم غدد نخوابیده و تب نبریده است، بیمار باید در رختخواب استراحت کند.

بناگوشی یک بیماری واگیردار است که براحتی از شخص مبتلا به دیگران هم سرایت می کند. بنابراین باید از بیمار در اتاق جداگانه ای پذیرایی شود تا از گسترش بیماری و اوریون زدگی دیگران ممانعت بعمل آید.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5