ممکن است تصور آن برای شما مشکل باشد، ولی وقتی در شب به ستارگان درخشان می نگرید، یا در روز درخشش خورشید را می بینید، در حقیقت به یک جسم نگاه می کنید!
خورشید در واقع یک ستاره است و در حقیقت، نزدیکترین ستاره به زمین می باشد. زندگی ما به ترتیبی که می شناسیم بستگی به خورشید دارد. بدون حرارت آفتاب، زندگی نمی توانسته است در روی زمین بوجود آید. بدون روشنایی خورشید، هیچ گیاه سبز و حیوان، یا انسانی وجود نخواهد داشت.
خورشید در حدود 93 میلیون مایل از زمین فاصله دارد. حجم خورشید 1300000 برابر حجم زمین می باشد! با وجود این مطلب مورد تعجب اینست که خورشید مثل زمین یک جسم جامد نمی باشد. قدری موضوع را بیشتر تشریح کنیم: درجه حرارت سطح خورشید در حدود یازده هزار درجه فارنهایت است. این حرارت آنقدر است که می تواند هر نوع فلز یا سنگی را تبدیل به گاز نماید، بنابراین خورشید باید کره ای از گاز باشد.
سالها قبل، دانشمندان معتقد بودند که دلیل تابیدن آفتاب، یا حرارت دادن و روشن نمودن آن به علت سوختن آن بوده است. ولی خورشید از صدها میلیون سال قبل سوزان بوده است و هیچ جسمی نمی تواند در چنین مدت زمان طولانی در حال سوختن باشد.
امروزه دانشمندان عقیده دارند که گرمی خورشید نتیجه ی رویدادیست شبیه به رویداد یک بمب اتمی یعنی خورشید ماده را به انرژی تبدیل می کند. این عمل با سوختن فرق دارد. سوختن ماده را از یک شکل به شکل دیگر درمی آورد. ولی وقتی ماده تبدیل به انرژی شد آن وقت ماده ی کمی، خواهد توانست انرژی فوق العاده ای تولید نماید. فی المثل نیم کیلو ماده می تواند انرژی تولید کند که بیش از یک میلیون تن سنگ را ذوب نماید!
بنابراین اگر دانش ما درست بگوید، خورشید درخشش خود را به علت اینکه دائما” مشغول تبدیل ماده به انرژی است، حفظ می نماید. و به همین جهت فقط یک درصد از توده خورشید آنقدر انرژی تولید خواهد نمود که آن را برای 150 هزار میلیون سال گرم نگه دارد!
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7
