چرا زنبورها می رقصند؟ زنبورهایی که در یک کندو بسر می برند، در غذایی که مصرف می کنند، همه با هم شریک اند. بنابراین لازم است هر چه از مواد خوراکی را که مناسب بیابند، با خود به کندو آورند.
بعضی از زنبورها کار جستجوی آذوقه را به عهده دارند. آنها هنگام بازگشت به کندو، زنبورهای دیگر را گرد خود جمع می کنند تا نشانی منبع شهد و گرده ی گلی را که یافته اند، به آنها بدهند.
زبانی که زنبور به کار می برد، زبان رقص است.
در 1973 کارل فون فریش، جانور شناس اتریشی، برنده ی جایزه ی نوبل شد، زیرا توانست علایم این زبان را کشف کند.
زنبورهای رقاص برفراز شانه های کندو به رقص می پردازند و به کمک حرکات خود و زاویه ای که با خورشید تشکیل می دهند، به زنبورهای دیگر می فهمانند که شهد و گرده ی گل در کجا قرار گرفته است. آنها از تماشای این رقص ها به هیجان می آیند و حرکات زنبورهای رقاص را تکرار می کنند و بدین وسیله می آموزند که چگونه زاویه ی پرواز خود را به سوی هدف تنظیم کنند تا بتوانند به تنهایی و بدون نیاز به همراهی زنبورهای رقاص، خود به راه افتند و یکراست به سوی منبع غذا پرواز کنند.
بدین ترتیب زنبورهای رقاص به دیگر زنبورها جهت و نشانی مکان تهیه ی غذایشان را می دهند.
اگر شیوه ی رقص زنبور حلقه وار باشد، منبع غذا از کندو چندان دور نخواهد بود. از اندام زنبور رقاص بوی شهد گل نیز احساس می شود تا زنبورها دقیقا گلی را که باید سراغش بروند، بشناسند.
اما اگر رقص توأم با جنباندن دم باشد، معنایش این است که منبع غذایی در مسافتی دورتر از صد متر قرار دارد.
در اثنای رقص، زنبور گاهی بسرعت یک «خط مستقیم» را می پیماید و با این حرکت، جهت عزیمت را به زنبورها نشان می دهد.
اگر این خط مستقیم به سمت بالا باشد، معنایش این است که زنبورها باید رو به خورشید حرکت کنند و اگر به سمت پایین باشد، مسیر در جهتی پشت به خورشید است.
سرعت در حرکات رقص نیز بیانگر دوری یا نزدیکی مسافت است. اگر سریع باشد، منبع غذایی نزدیک است و اگر کند باشد، غذا در فاصله ی دورتری قرار دارد. بنابراین هرچه رقص با حرکات کندتری صورت گیرد، از دوری بیشتری حکایت می کند.
البته اگر مواد غذایی موجود بسیار اندک باشد، زنبورها دیگر نمی رقصند، زیرا نمی خواهند زنبورهای دیگر را بیهوده روانه ی آنجا کنند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد دهم
