انسان، از زمانی که نخستین تمدن ها را بوجود آورد، همیشه برای حمل و نقل بار از نیروی چارپایان و یا زور بازوی خودش استفاده می کرد.
با پدید آمدن لوکوموتیو بخار، این کار وقت گیر و پر رنج، بسیار آسان تر شد. با این حال باز هم می بایست آتشدان لوکوموتیو را با نیروی بازوی کارگران و رانندگان قطار پر می کردند. این نیز کاری بود سخت و پر زحمت، زیرا کوره ی سوزان لوکوموتیو بخار همیشه برای ذغال سنگ گرسنه بود. اگر آن را به موقع پر نمی کردند، سرعت قطار کم می شد و می ایستاد.
امروز کارکنان لوکوموتیوهای دیزلی یا برقی ناچار نیستند چنان کارهای طاقت فرسایی را انجام دهند. جا به جا کردن بارها و بارگیری کردن قطارهای باری هم کمتر به نیروی بدنی کارگران نیاز دارد. با دستگاه های امروزی راه آهن می توان هزاران تن بار را به راحتی بارگیری کرد.
به همین دلیل امروز قطار بهترین وسیله ی حمل و نقل بار بر روی خشکی است.
واگن های باری گوناگونند.
بعضی از آنها مخصوص حمل ذغال سنگ، آجر و بتن هستند.
بعضی برای حمل بنزین و نفت به کار می روند و بعضی دیگر برای جابجا کردن حیوانات.
کانتینر جعبه ی بزرگ و اطاق مانندی است که برای حمل بار ساخته شده.کانتینر طوری ساخته شده که به خوبی در کشتی، قطار و یا ماشین های باری بزرگ جای می گیرد. آن را بوسیله ی جرثقیل از روی قطار بلند می کنند و در کامیون یا کشتی قرار می دهند.
منبع: دانستنی های نوجوانان جلد 7
