ابرها بدین گونه تشکیل می شوند: هوای گرم توأم با رطوبت به طرف آسمان بالا می رود. وقتی به ارتفاع معینی رسید هوای گرم خنک می شود؛ و چون هوا در درجات حرارت کمتر قادر نیست تمام رطوبت خود را به شکل بخار آب حفظ نماید، بنابراین رطوبت زیادی تبدیل به قطرات ریز آب یا خرده یخ می گردد. و این خود ابرها را بوجود می آورد.
هیچ دو ابری نمی توانند کاملا” شبیه بهم باشند و همیشه شکل خود را عوض می نمایند. دلیل آنکه ابرهای مختلفی وجود دارد، این است که تشکیل ابر در درجات حرارت مختلف و ارتفاعات متغیر صورت می گیرد و ابرها از ذرات مختلفی تشکیل شده اند که نوع ذرات بستگی به ارتفاع و درجه حرارت آنها دارد.
مرتفع ترین ابرها را نکتیلوسنت می نامند. ارتفاع این ابرها ممکن است به 30 تا 50 مایل برسد! ابرهای دیگر که از نظر ارتفاع در درجه بعدی هستند به نام ناکروس معروف می باشند که اسم دیگر آنها ابرهای صدفی می باشد و ارتفاع آنها به 12 تا 18 مایل می رسد. این ابرها خیلی رقیق اند و به رنگهای زیبایی وجود دارند که از قطرات آب و غبار تشکیل شده اند و آنها را فقط بعد از غروب آفتاب، در شب، یا قبل از طلوع آفتاب می بینیم.
ابرهای دیگری که از نظر ارتفاع در مرحله بعدی قرار دارند، به ارتفاع پنج مایل یا بیشتر از سطح زمین دیده می شوند و آنها را ابرهای سیروس، سیروس تراتوس و سیروکومولوس می نامند.
ابرهای سیروس به شکل پر هستند. ابرهای سیروس تراتوس رقیق و نازک و به صورت ورقه های سفیدرنگی می باشند و ابرهای سیروکومولوس ابرهای کوچک و گردی هستند که به صورت پاره پاره در آسمان دیده می شوند. تمام این ابرها از ذرات ریز یخ تشکیل شده اند.
ابرهای پایین تر، از کمی قطرات آب تشکیل شده اند و بلندترین آنها ابرهای آلتوکومولوس می باشد، که در ارتفاع دو یا چهار مایلی سطح زمین و از توده های مدور و بزرگتری از ابرهای سیروکومولوس تشکیل شده اند.
در همین ارتفاع هم ابرهای آلتوستراتوس هستند، که اغلب تمام آسمان را با یک چادر خاکستری رنگ می پوشانند که از پشت آنها نور ماه و خورشید را به صورت رنگ پریده تری می بینیم. از اینها هم پایین تر، که در حدود یک مایل ارتفاع دارد، ابرهای استراتوکومولوس هستند، که بزرگتر و موج دارتر و به شکل توده های گره گره هستند.
در همین سطح باز ابرهای باران زا وجود دارند که آنها را نیمبوستراتوس می خوانند که ضخیم، تاریک و بی شکل می باشند. ابرهای خیلی پایین که به ارتفاع کمتر از دو هزار پا از سطح زمین تشکیل می گردند ابرهای استراتوس هستند که به صورت صفحات مه و بلند می باشند. دو نوع دیگر ابر به نام کومولوس و کوموپونیمپوس ابرهای بزرگ آکنده و به شکل گل کلم هستند که طوفان و صاعقه تولید می کنند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7
